3 jaar geleden
De weg daar naartoe #2
Besluiten dat je een gezin wilt en zwanger raken, het zijn 2 verschillende dingen.
De eerste paar maanden na onze “grote beslissing” wuif ik mijn maandelijkse slechte nieuws weg onder het mom van: “Oh nu kan ik deze week in ieder geval een lekker wijntje drinken!”. Ik probeer inzicht te krijgen in mijn cyclus, want na het stoppen met de pil is dit natuurlijk 1 groot raadsel, ik meld me aan op een forum, praat mee over zwanger raken, win extra veel informatie in over hoe en wat de juiste/snelste manier is en heb iedere maand hoop. Als ik in oktober wederom ongesteld word, pas na 3 maanden proberen, besluit ik deze maand consequent aan de slag te gaan met testen. En dan bedoel ik natuurlijk testen op mijn ovulatiedagen. Ik heb nu eenmaal in mijn hoofd zitten dat het belangrijk is om mijn lichaam en mijn cyclus te leren to kennen. En het mag duidelijk wezen, ik houd niet van half werk!
Dus daar ga ik dan, iedere dag trouw testen tot ik het “streepje” langzaam donkerder zie worden. Hé verrassend, dit zit toch meerdere dagen naast de datum die mijn app aangeeft, heb ik het de afgelopen maanden toch mis gehad? Dan breekt de dag aan dat ik ’s ochtends een smiley zie staan op mijn test van ClearBlue, ja, deze maand kunnen we er niet omheen. Het percentage dat het nu slaagt is 20%, 1 op 5, laten we duimen!
Een week later volgt een weekendje weg met vrienden naar Centerparcs, ik overleg met mijn vriend over hoe eerlijk we moeten zijn. Ik voel aan iedere cel in mijn lijf dat ik onze kinderwens niet mag en kan verbergen, omdat ik geen alcohol wil nuttigen. En heel eerlijk? Ik sta nu niet echt bekend als iemand die graag een wijntje afslaat. We besluiten eerlijk te zijn tegenover onze vrienden en te vertellen dat ik in afwachting ben of ik zwanger zal zijn deze maand. Ik kan dit weekend dus geen alcohol nuttigen.
Die zondag na een paar ritjes van de wildwaterbaan en het spelen van wat spelletjes in ons huisje, merk ik in het toilet op dat ik last heb van wat helder bloedverlies. Mijn eerste gedachte was op dit moment positief: “dit is denk ik wat ze bedoelen met een innestelbloeding.” Nog steeds zei alles in mijn lijf dat het dit keer raak was, ik deel mijn gedachten met mijn vriend, maar die is voorzichtig. Logisch natuurlijk, hij voelt niet wat ik voel. En bloedverlies klinkt nu eenmaal niet heel erg positief.. De komende dagen blijf ik licht wat helder bloed verliezen, je weet wel, zo helder alsof je een bloedneus hebt.
Zodra ik thuis ben verzeker ik mezelf ervan dat ik rustig nog een week moet wachten met testen. Op woensdagochtend is mijn geduld op. Ik doe een zwangerschapstest en voel mezelf vervolgens achterlijk dat ik dit aan het doen ben. Ik gooi de test op ons badkamermeubel terwijl ik snel de douche in stap, ik heb weinig tijd want ik moet zo werken..
Ik sta mezelf af te drogen en zie de test liggen. Ik pak de test op en wil deze weggooien, totdat ik een lichte streep zie naast de controle streep! Wacht huh?! Dat kan toch helemaal niet, mijn NOD duurt nog een aantal dagen, ik sta te trillen op mijn benen.