De punctie is weer achter de rug. Wat een verschil!

Nou, ik weet het hoor. Ik weet waarom iedereen zo goed over Belgie praat en ik kan het iedereen aanraden. We hebben natuurlijk nog geen concrete resultaten, maar de behandelwijze is in ieder geval stukken persoonlijker en uitgebreider! 

De eerste echo, na vier weken pil gebruik, vond plaats in Gent.  gelukkig mocht ik voor de tussentijdse echo's gewoon naar een ziekenhuis hier in de buurt. Gent is toch anderhalf uur rijden voor ons. Alleen de laatste beslissende echo moest weer in Gent gebeuren. Ze hebben daar toen ook gelijk bloed geprikt om te kijken hoe het met bepaalde waardes was. Als je progesteron al te hoog is, is het blijkbaar niet verstandig om in dezelfde cycles een terugplaatsing te doen. Ook al iets wat extra wordt gecontroleerd in Belgie. 

Afgelopen vrijdag terug voor die beslissende echo en zondag mocht ik me om acht uur melden voor de punctie. Dit gebeurd hier tijdens een halve dagopname. Ik kreeg een bed en er werd een infuus aangelegd. Dit voor de pijnstilling tijdens de punctie. Er waren vijf stellen aanwezig voor de punctie en er waren er twee voor ons aan de beurt. Na een uurtje wachten was ik aan de beurt. Eenmaal binnen in de behandelkamer werd ik op de stoel geïnstalleerd en werd alles gewassen en ontsmet. Daarna onder de groene doeken. De arts vertelde precies wat hij ging doen en hoe. Ondertussen kreeg ik een mix van pijnstiller (morfine) en Atropine in mijn infuus toegediend en ik kreeg een plaatselijke verdoving. Ik heb meerdere puncties gehad in Nederland en vond deze echt erg pijnlijk. Dan is dit toch wel een stuk vriendelijker! Ik voelde er helemaal niks van. De assistente in de behandelkamer had een oortje in, waarmee ze in verbinding stond met het laboratorium. Via een luik gingen de buisjes één voor één meteen naar het lab, waar ze ook gelijk werden nagekeken. Nadat er een antwoord terug kwam van het lab werd pas de volgende follikel aangeprikt. En zo verder. Je weet dus gelijk waar je aan toe bent. 

Toen ik klaar was moest ik terug in bed met een preventief antibiotica infuus en een bloeddrukmeter. Alles werd in de gaten gehouden. De aardige zuster kwam vaak vragen of alles in orde was. We kregen wat te drinken en een lekker Belgisch wafeltje en na een uurtje kwam de arts zelf ons vertellen hoe nu verder. Dit gebeurde uiterst vriendelijk en zelf grappig. Er werd echt tijd aan ons besteed. 

Er zijn zes eicellen geprikt en er zijn vier embryos ontstaan. Woensdag hebben we een terugplaatsing met Assisted Hatching. Ik vond de keuze Assisted Hatching of terugplaatsing na vijf dagen erg moeilijk. Het ziekenhuis heeft voor ons gekozen. Het is ook gebruikelijk dat ze voor drie dagen kiezen als er minder dan vijf embryos zijn, dit omdat er natuurlijk kans is dat er een stel afvallen (of allemaal) na vijf dagen. We gaan duimen dat het deze keer wel gaat lukken. Aan de behandeling zal het zeker niet liggen!