De peuterpuberteit, overleef ik de echte puberteit?

De werkdag zit er weer op, snel de kleine man ophalen en naar huis om eten te maken. In de auto onderweg naar huis de enthousiaste verhalen, meezingen met liedjes en samen dansen. De auto staat geparkeerd en dan moet hij eruit... gillen en brullen! Autorijden is ook zo leuk, dat hij nog een rondje wil. Helaas, het eten moet nog gemaakt worden, het wordt anders veel te laat. Ik help hem uit de auto en zet hem neer. Daar is hij, driftbui nummer 1! Niet mee naar binnen willen en schreeuwen en gillen op straat. 

Eenmaal binnen vraagt hij al gelijk of wij naar de speeltuin gaan. Ga op mijn hurken voor hem zitten en leg hem rustig uit dat mama eten moet maken. Fout!!!! Hoe kan je dat als moeder zeggen, juist op het moment dat ik naar de speeltuin wil! Daar is de volgende driftbui. Vaak besluit ik om hem dan uit te laten razen en aan het eten te beginnen. 

Ook dat is uiteraard niet goed. Op zo een moment kan hij zichzelf niet vermaken en alles wat je aanbiedt wordt naar de andere kant van de kamer gegooid. Waarop je weer moet uitleggen dat er niet met spullen gegooid mag worden. Dan wil hij mama helpen met koken. Leg het hem weer uit, dat het gevaarlijk is dus dat het niet kan. Hij mag wel tafeldekken. Fout! Weer een driftbui! 

Eenmaal het eten klaar en aan tafel, gaat dit uiteraard ook niet geheel vanzelf. Geen honger, niet willen eten, spelen met eten, van tafel willen lopen of gewoon met je armen over elkaar gaan zitten. Paar keer gevraagd of hij wilt gaan eten, maar nog geen actie  Afleiden, dat is wat ik moet doen. Leuke gesprekjes voeren over de dag, zodat de nadruk niet op eten ligt en hij wellicht zelf gaat eten. Helaas! Dan blijft hij kletsen en eet hij alsnog niet. Inmiddels ben ik zelf al klaar met eten, maar laat zijn eten nog even staan. Pas als het koud is en hij bijna naar bed moet begint hij te eten. Fijn! Toch nog iets naar binnen. 

Dan nog samen knuffelen op de bank en wat drinken. Bewust gooit hij het om, weigert het op te ruimen en krijgt nog een driftbui na. Gezellig! 

Maar dan.....  dan is het bedtijd!  Waarschuw hem van te voren, nog 10 minuten spelen en dan naar bed. Nog 5 minuutjes en dan naar bed. En als het dan zover is.. gillen, brullen en de bekende driftbui!  Misschien een idee om samen een wekkertje te zetten?  Dat als het wekkertje gaat dan bedtijd? Ja gelukt! De eerste 3 keer en daarna weer het oude patroon...  pfff gaan we weer. 

En als hij dan in bed ligt.... hoor je hem boven nog een uur lang heen en weer rennen!  Voorheen ging ik meerdere keren naar boven, maar dan ben ik 2 uur bezig voordat hij slaapt. Ik laat hem daarom maar zijn gang gaan, ik kan die 2 uur ook niet meer opbrengen, dan blijft er namelijk maar 1 uurtje over voor mezelf. 

Kapot op de bank, niet alleen van de werkdag, maar ook van alles wat thuis nog even gebeurd. 

Gelukkig is het niet iedere dag raak, maar er zitten dagen tussen dat het gaat zoals hier boven omschreven. Zit dan op de bank mezelf af te vragen waar het fout is gegaan.. en dan, dan moet de echte puberteit nog komen. Kan ik dat aan?