Snap
  • Zwanger

DE NIET ZO GEPLANDE BEVALLING DEEL 3

We wachten, en puffen, en wachten, en puffen... En er komt maar niemand, nog eens bellen, nog steeds niemand.

Mijn man is al 10 keer nerveus de gang op en af gerend.
Ik ben inmiddels in een soort van trans weeën aan het weg puffen en krijg niet meer mee dat er al een half uur niemand reageert op de bel die aan het ziekenhuisbed hangt. 

Ten einde raad geeft mijn man een ram op de hotelbel die op de balie staat waar je je moet melden.
Dan komt er eindelijk een zuster vanaf de gang aan gerent.
Gelukkig ken ik haar en zij mij. We hebben op onze vooropleiding samen aardig wat store dingen gedaan en ze weet dat ik geen watje ben. Ze heeft dus ook maar één blik nodig om te zien dat ik persweeën heb en belt de verloskundige.
Het is inmiddels 13:00, vanaf vanochtend in nog geen 5 uur tijd naar volledige ontsluiting.
Dat kan niet, hoor ik de verloskundige zeggen door de telefoon.
Nou kom toch maar wel hapt de verpleegkundige haar toe.

Gelukkig was ze er wel snel. Vragend keek ze naar de verpleegkundige en naar mij.
Geen gillende vrouw maar iemand die totaal in trance weeën weg zucht.
Die heeft geen persweeën hoor ik haar denken. Toch maar even ontsluiting checken. 
Verrek, 10 cm! Volledige ontsluiting, je mag mee gaan persen.

Huh! Ik schrik op uit mijn trance, hoezo mee gaan persen, ik moet deze dingen toch juist weg puffen.
Omschakelen gaat moeilijk en liggen op mijn rug is ook superpijnlijk.
Wil je misschien op de baarkruk zitten vraagt de verpleegkundige. Ik kijk haar glazig aan, geen idee.
Probeer maar gewoon en ze vliegt de kamer uit om dat ding op te halen.

Vervolgens volgt er een uur met keihard werken en weinig vooruitgang.
De verloskundige is al een poos aan het twijfelen of het wel snel genoeg gaat als kleine meid haar hartslag steeds om hoog schiet. Nu moet de gynaecoloog er echt bij komen, het duurt te lang.
Het is dezelfde gynaecoloog die ik ook al eens op controle gezien had, en die had niet lang nodig om te zien dat er actie nodig was. We gaan een knip zetten, en maak de vacuümpomp klaar.

We gaan een knip zetten, WE hoezo WE? Jij gaat een knip zetten.
Op het moment dat ze zegt ik ga even verdoven kijk in naar beneden zie echt de meest grote naald die ik ooit gezien heb.
HOLY CRAP gil ik, waar op de gynaecoloog heel hard moet lachen.
Geen tijd om verder te protesteren, er is al weer een perswee. Knip word gezet.

En op dat moment word ik zo kwaad, zo pissig om al dat gedoe waar geen einde aan lijkt te komen dat ik een mee druk mee geef met de volgende pers wee. Al mijn woede en frustratie komt er mee uit, potverdrie ik wilde een niet medische bevalling.
Ik voel de verpleegkundige mijn shirt om hoog trekken, waarop ik me in kwaad af vraag waarom ze me nou ook nog gaat uitkleden, en de verloskundige geeft een enorme duw op mijn buik.

En daar is ze dan, onze kleine mooie meid, zomaar geboren en op mijn buik. 14:20, na bijna ander half uur persen.
Ik kan alleen maar huilen, wat een mooi meisje, wat een achtbaan, wat een pijn maar vooral wat een mooi meisje!

De ravage aan de onderkant was minder mooi. De gynaecoloog moest meteen weer weg naar andere bevalling, de verloskundige zou gaan hechten. En man wat deed dat pijn, nog meer dan die hele bevalling bij elkaar!
Na 15 minuten prutsen toch weer een gynaecoloog erbij geroepen. Dit keer een ander dan daarvoor, een man die eens tussen mijn benen kijken en dan hoofdschuddend de kamer uit loopt. Oei dat is vast niet best.
Ik heb een totaal ruptuur opgelopen, en moet dus gehecht worden onder narcose. Slik daar hadden we niet op gerekend. Alle complicatie bij de baby waren we op voorbereid maar complicaties bij mama... 

Ik moet eigenlijk meteen naar de OK. Maar die zijn ze nog aan het voorbereiden roept de verpleegkundige, jij blijft nog mooi hier zegt ze tegen me. We gaan nu eerst een keer aanleggen, dat is belangrijk.
Meteen gaat kleine meid op zoek naar mijn tepel en binnen het uur nadat ze is geboren heeft ze die al gevonden en hapt ze aan. Wat een natuurtalent! En daarna dus alsnog naar de OK om te hopen dat ze er weer wat moois van maken!

PS: Nu een jaar na de bevalling is goed genezen en heb ik geen enkele rest klachten over gehouden aan mijn niet zonder kleerscheuren bevalling!
PS 2: Mag ik nog even zeggen dat mijn man echt een held is geweest! Die heeft dus 4 uur een pasgeboren baby op zijn buik gehad omdat haar niet weg wilde leggen, terwijl zijn vrouw onder narcose moest. Wat een kanjer!

8 jaar geleden

Op dat moment ging het zo snel, alles denderde gewoon door. Achteraf hebben we pas gerealiseerd hoe heftig het was. En hoe beroerd de informatie in het ziekenhuis, hij heeft al die tijd van iemand gehoord hoe het met mij ging of dat alles lukte met kleine meid. Mocht er nog een kindje komen, dan gaan we er heel anders is!

8 jaar geleden

Ja wij waren ook heel blij dat het zonder vacuum pomp gelukt is. Nu was alle ellende voor mij, maar ik kan dat allemaal beter begrijpen dan zo'n pas geboren frummeltje!

8 jaar geleden

Wat tot dat jou man 4 uur lang met jullie kleine meid heeft gezete! Bij mijn bevalling kwam ook de vacuüm maar dit mislukte helaas 4 x waardoor ik uiteindelijk een spoed keizersnede kreeg. Gelukkig dat het allemaal goed genezen is!

8 jaar geleden

wow, daar heb ik serieus nachtmerries over gehad toen ik zwanger was... Gelukkig hoefde de pomp er in ieder geval niet meer aan te pas te komen. En je man lijkt me inderdaad een kanjer!