Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • tweeling
  • Miskraam

De hobbelige weg naar een zwangerschap (deel 2)

Het vervolg op mijn eerdere blog

Een paar dagen na mijn miskraam voel ik me beter. Ook al ben ik nog wel verdrietig, ik kan me er op één of andere manier wel overheen zetten. Zelf denk ik dat dit komt omdat ik niet wist dat ik zwanger was. 

Een week na de miskraam ga ik terug naar de huisarts. Ik krijg een pil voorgeschreven waamee ik kan beginnen en dit doe ik dan ook netjes. Ik vraag nog aan de huisarts; 'is dit meteen veilig?' waarop het antwoord erg duidelijk ja is. volgens hem heb ik een goede sterke pil waardoor ik niet meteen zwanger kan raken. 

We zijn ondertussen oud en nieuw voorbij. Mijn eerste 'normale' ongesteldheid na de spiraal dient zich aan, en ik voel me toch wat gerust. Het lijkt er inderdaad op dat de pil zijn werk doet! Op 1 februari begint mijn school weer. Nadat ik een half jaar een tussenstop heb gehad, zie ik het heel erg zitten om weer verder te gaan! nog een jaartje, dan ben ik klaar en kan ik heerlijk aan het werk! 

Een paar weken gaan voorbij. Ik ben heerlijk bezig op school, en ik begin mijn plek te vinden binnen mijn nieuwe klas. Na een paar weken zegt mijn vriend tegen mij; 'schat, wanneer ben jij eigenlijk ongesteld geweest?' Een beetje lacherig vertel ik hem dat ik dat niet heb bijgehouden. De huisarts had wel gezegd dat dit een beetje in de war kon zijn na het veranderen van anticonceptiemiddel. Ik zocht hier dus ook niks achter. 

Nog een week gaat voorbij. Mijn vriend blijft toch twijfelen. Om hem een plezier te doen, doe ik op een ochtend toch maar een test. Voor mij was het meer op hem te bewijzen dat er niks aan de hand was, en dat hij zich dan misschien ook wat beter zou voelen. 

Ik doe de test en leg deze op de wasbak in het toilet zodat ik me kan aankleden. het kon toch wel 3 minuten duren stond erbij. Na ongeveer 20 seconden draai ik me om, en ik zie twee streepjes op de test staan. Hoewel ik een beetje schrik, voel ik me meteen intens gelukkig. Ik roep meteen mijn vriend. 

Hij kijkt naar de test, en dan naar mij. Dit proces herhaalt zich een paar keer, en dan zie ik een hele grote glimlach op zijn gezicht verschijnen. In plaats van dat ik in zijn armen springt, springt hij bij mij in de armen. Zoveel geluk hebben we beide nog nooit gevoeld. 

Om toch 100% zeker te weten dat het klopt, doe ik die avond nog een test. ook die is meteen positief. We gaan meteen bij alle ouders langs om dit nieuws te delen. Iedereen vind het erg leuk! alleen mij vader schrikt. Ik ben toch zijn enige dochter, dus het zal enigszins bescherming zijn. 

Toch is het verhaal hier niet voorbij. De afspraak bij de verloskundige staat voor over drie weken. Dan zullen we erachter komen hoe het er daarbinnen uitziet, en hoe ver ik dan heen ben. Met mijn schoonmoeder zeg ik wel eens voor de grap: het zou maar een tweeling zijn! 

Een week nadat ik de afspraak heb gemaakt, krijg ik in de avond ineens vreselijke buikpijn. Ik schrik toch wel, zou het nou alweer een miskraam zijn? Niet veel later krijg ik bloedverlies. We bellen met de dokterswacht, en die verteld ons dat we langs moeten komen. Ik word snel onderzocht, en krijg te horen dat ik de dag erna de verloskundige moet bellen, zodat ze een echo kunnen maken. Kijken of alles wel goed weg is gegaan na de bloeding. 

Verslagen gaan we weer naar huis, en volgen het advies op. De volgende ochtend kunnen we meteen terecht. Als we daar binnen komen, is de verloskundige erg lief voor ons. Ze stelt ons een aantal vragen en neemt ons dan mee om de echo te maken. 

Het moet een inwendige echo worden, want op de buik ziet ze niks. zodra ze het beeld goed heeft, krijgen we goed, en minder goed nieuws. Ze verteld ons namelijk dat we een twee-eiige tweeling hadden! helaas heeft eentje het niet gered, maar die andere zwemt nog vrolijk in mijn buik rond, en heeft een goede hartslag. 

Zodra we buiten staan kijken we elkaar nog eens aan. Aan de ene kant zijn we vrolijk, en aan de andere kant verdrietig. dit dubbele gevoel zal nog even blijven, maar toch overstemd het vrolijke en positieve gevoel ons.  

We gaan deze zwangerschap heel dubbel, maar toch erg positief beginnen..