7 jaar geleden
De hersenen van de baby groeien en die van mij krimpen
Er komt een dag dat ik mijzelf omdraai in bed en aan mijn vriend moet vragen hoe hij heet.
Wekelijks krijg ik een update in mijn mailbox over de groei van onze bambino. Nu we ondertussen alweer op 16 weken "broeden" zitten, blijkt het dat vooral de hersenen van het kleintje behoorlijk snel groeien. Dat is natuurlijk heel fijn, want wie wil er nou geen slim kind?
Voor ik zwanger werd, dacht ik altijd dat ons kleintje verwelkomd zou worden met een vader en moeder die beiden een aardige herseninhoud hebben. Nu de weken voorbij vliegen, blijkt het dat het IQ van mama ook de deur uit vliegt. Het hele huis ligt vol briefjes waarvan ik hoop dat ik mij tenminste nog kan herinneren om erop te kijken.
Een boodschappenbriefje schrijven, deze vervolgens vergeten en dan als een kip zonder kop door de winkel heen lopen. Volgt vaak door dom staren naar het pinapparaat, in de hoop dat de benodigde toetsen spontaan oplichten.
Natuurlijk bestaan er in deze digitale tijd een hoop hulpmiddelen om dingen niet te vergeten. Neem nu de online agenda die ik samen met vriendlief deel. Deze heeft de optie om een tijdje van te voren een melding te geven van een gebeurtenis die ik niet wil vergeten. Heel handig en efficiënt, ook volgens mijn partner.
Nu vergeet ik als zwangere vrouw niet alleen, maar ook mijn concentratievermogen blijkt veel te lijken op een goudvis. Zodra er een melding in mijn beeldscherm van de laptop verschijnt, is dit altijd op een verkeerd moment en klik ik de irritante popup meteen weer weg. Waarna ik (je raad het al) de melding spontaan vergeet.
Er blijkt maar weinig te werken tegen een zwangerschaps IQ. Ik ben bang dat het nog wel even duurt voordat mijn hersenen weer op volle kracht gaan werken. Ik denk dat ik maar een button op speld met de tekst "Sorry ik ben zwanger".