De genderreveal van onze eeneiige drieling!

YEAH! Wij weten wat de drie mini’s in de buik gaan zijn!

Zijn het 3 stoere jongens of gaan we voor 3 prinsesjes?

Nog heel even geduld en jullie weten het ook.

Eerst wil ik nog even terug gaan naar onze laatste terugplaatsing op 6 september 2020. Na elke terugplaatsing wordt er gevraagd of je een foto van de echo wilt waarop je kan zien dat de cryo is teruggeplaatst. Of laten we zeggen, je moet heel goed kijken en dan zie je een heel klein wit puntje wat de cryo is. Op de een of andere manier zei ik altijd, het maakt mij niet zoveel uit of ik de echo wel of niet heb. Het gaf mij niet het gevoel dat het mij dan meer zekerheid zou geven dat die mooie cryo dan zou blijven zitten.

En toch heb ik van alle terugplaatsingen een echo haha. Laats ging ik ze eens opzoeken en dan natuurlijk vooral die van de laatste terugplaatsing. Ik vergeet ook nooit meer dat de laborante (zij verteld wat voor kwaliteit de cryo is en na de terugplaatsing kijkt zij met behulp van een microscoop of de cryo uit het buisje is) tijdens de terugplaatsing zei; de cryo ziet er super uit en ook aan de buitenkant. Nou dat hebben wij geweten haha. Niet wetende dat die ene cryo zich zou gaan delen na de terugplaatsing.

Laatst stond ik dus met die echo in mijn handen en dacht, wat voor leuks kan ik hier nu eens mee gaan doen.

Toen bedacht ik mij, misschien word het ook eens tijd om de laatste medicijnen uit de koelkast te halen en alle andere medicatie in de naaldencontainer te gaan verzamelen om dit te gaan inleveren bij het ziekenhuis.

Ik heb toen een foto gemaakt van de echo tijdens de terugplaatsing met een ‘klein’ gedeelte van de medicatie die ik heb moeten gebruiken tijdens ons fertiliteitstraject. Aan de ene kant blijdschap als je naar de echo kijkt en aan de andere kant het verdriet wat je er allemaal voor hebt moeten doen. Als je kijkt hoeveel hormonen en naalden er gebruikt zijn in de afgelopen jaren, dat is niet voor te stellen. Op de foto is echt maar een klein gedeelte ervan. Dan staan de tabletten en vaginale capsules er nog niet eens bij op de foto. Elke maand, keer op keer hadden we hier in huis een hele apothekersvoorraad.

De medicijnen uit de koelkast heb ik nooit weg durven te gooien, tot vorige week.. Weg met die rommel! En ‘hopelijk’ tot nooit!

Een mooie foto hebben we nu ter herinnering. Een herinnering wat ons nu naar een mooie zwangerschap heeft geleid.

Ok, ik zal jullie niet veel langer in spanning gaan houden..

Gaat Mika grote broer worden van 3 broertjes waar hij lekker mee kan gaan stoeien of zal hij grote broer gaan worden en 3 zusjes moeten beschermen?

Op 25 november had ik de medische echo, die wij om de week in het ziekenhuis hebben. Ergens voelde ik mij bezwaard om te vragen of ze naar het geslacht wilde kijken, aangezien ze al best lang bezig zijn om alles van drie kindjes te checken. Tussen neus en lippen door, zei ik; wij zouden heel graag het geslacht willen weten mocht je het toevallig al kunnen zien, maar we willen het wel als verrassing en dan opgeschreven in een envelop willen (mijn man kon niet bij de echo erbij zijn vanwege werk).

De arts gaf als reactie dat zij niet goed is in geslachtsbepalingen. Dus ik dacht bij mezelf, dan ga ik er verder ook niet meer naar vragen. Nadat zij helemaal klaar was, zei ze opeens; ohja je wilde het geslacht weten, ik denk dit en dit.

Ik dacht bij mezelf, ok dit is niet hoe ik het wilde, maar dacht ook bij mezelf, zij ‘denkt’ het maar weet het niet zeker dus ik ga er zeker niet vanuit.

Stiekem was ik erg teleurgesteld, ik ging er echt vanuit dat ik thuis zou komen met een envelop waarin het grote geheim stond. Helaas, ik kwam thuis zonder envelop. Maar wel met een mooi filmpje en foto’s van de echo’s van de drie mini’s. Alles ging super goed met deze drie kleintjes.

Thuis ging ik mij bedenken, ok en nu? Ga ik twee weken wachten tot de volgende echo? Nee, dat was geen optie (sorry, iets met veel te nieuwsgierig haha). Ga ik dan een afspraak maken bij een echo centrum voor een pretecho met geslachtsbepaling of ga ik mijn collega lief aankijken op mijn werk of zij het wilt doen.

Voor de zekerheid ging ik een afspraak maken bij een echo centrum voor een week later. Maar mijn hoop was op de volgende dag wanneer ik op mijn werk zou zijn.

Ik had geluk, mijn collega had de volgende dag wel tijd om te gaan kijken. Gelukkig, ik hoef geen week tot 2 weken te wachten.

Wel had ik tegen haar gezegd dat ze het wel ‘zeker’ moest weten, en als ze het nog niet zeker wist dan zou ik gewoon een weekje moeten wachten.

Van de drie kon zij er twee goed bekijken, en wist voor 99% zeker wat zij zag. Die andere was eigenwijs, die wilde zich niet laten zien, of nouja er lag een ander in de weg. Maar goed, we hadden er maar van 1 zekerheid nodig en dan wisten we het van alle drie.

Daar kwam dan toch DE envelop. Wat zou er op het briefje staan. Boys of Girls?

In de middag ben ik de envelop gelijk weg gaan brengen naar een winkel, waar ik iets ging kopen om het geslacht bekend te gaan maken.

Ik kwam thuis met drie ‘fakkels’, aan de fakkels kon ik niks uit op maken of het blauw of roze was. Geduld!

Zaterdagochtend om 8:45uur (ja, het moest zo snel mogelijk van mij haha) stond een vriendin voor de deur die een filmpje zou gaan maken waarin we eindelijk zouden weten wat er in mijn buik aan het groeien is.

Wij naar de tuin, iets met vuur leek ons geen goed idee om het binnen te doen ;-). Eerst hadden we nog het ‘vooraf’ filmpje waar we met een aansteker de fakkels niet aankregen door de wind haha, dus ben ik binnen een kaars gaan halen. Dit werkte prima.

De fakkels geven eerst een goud kleur en na een paar tellen verkleurt deze naar blauw of roze.

Op onderstaande foto’s kunnen jullie zien hoe dit verder is gegaan en uiteraard de ontknoping;

Hoeraaa! Drie kleine meisjes!!

Drie kleine meisjes groeien in mijn buik, drie kleine meisjes die een grote/stoere broer gaan krijgen en drie kleine meisjes die een papa en mama krijgen die zoveel liefde voor ze zullen hebben. Ze zijn zo welkom.

Straks ben ik niet alleen een boysmom, maar ook een girlsmom.

Mijn man dacht de hele tijd dat het jongens zouden zijn (misschien omdat hij een artikel heeft gelezen dat meisjes duurder zijn haha). Nu is hij heel blij dat er ook meisjes in het gezin komen. Of ik een voorgevoel had? Nee, maar ik was stiekem al een klein beetje op de hoogte. Nouja op de hoogte, 2 collega’s die afzonderlijk van elkaar een echo hadden gemaakt dachten alle twee hetzelfde. Wel was dit nog met vroege echo’s dus ik durfde er zeker niet 100% vanuit te gaan.

Hoe rijk zal ons gezin straks zijn!

Het is nog steeds een gekke gedachte dat wij straks van 1 stoer mannetje, naar een gezin gaan met 4 mooie kinderen. Mika zal een trotse grote broer gaan worden!

Liefs Wendy