De eerste zwangerschap van de twee

Het is elke keer toch weer even slikken, als me wordt gevraagd of Nola wel gepland was.. Sowieso niet iets wat ik een ander zou vragen, maar goed, het is me toch al een stuk of 7/8x gevraagd: "Nola was zeker niet gepland, toch?"

En daarom besluit ik er nu via deze weg in één keer heel duidelijk antwoord op te geven: Nola was zeker weten gepland én gewenst. Ik woonde bijna één jaar samen met Rick, niet super lang dus, maar het voelde voor ons beide goed en we hadden het er al vaker over gehad.

Niet lang voor mijn zwangerschap van Nola ben ik al één keer zwanger geweest, ongeveer 6/7 weken naar schatting.

Een piepklein wezentje, waaraan ik nog niet echt kon zien dat het een mensje in ontwikkeling was.

Verdriet hadden we zeker, omdat we toch 3 dagen op een roze wolk hebben gezeten en al langzaam samen tot het besef kwamen dat ik zwanger was.

Onze ouders hebben we het uiteindelijk ook verteld en van mijn vader kreeg ik zelfs nog een bosje bloemen uit eigen tuin. ❤️

We zijn in ieder geval ontzettend blij met Nola, en elke dag sta ik er wel even bij stil hoe dankbaar ik ben dat we haar zo mogen meemaken.

Ik wil dan ook het taboe verbreken waarbij je niet mag praten over je verloren (bijna) kindje(s), want het is al moeilijk genoeg om mee te maken, ongeacht hoe lang je zwanger bent geweest.. Laten we er gewoon met mekaar over praten wanneer we dat willen, en er niet over praten wanneer we dat niet willen.

Iedereen verwerkt zoiets op zijn/haar eigen manier.