8 jaar geleden
De eerste stap naar het moederschap
Het eerste gesprek met mijn internist over een mogelijke zwangerschap in de toekomst.
Daar zaten we (mijn vriend en ik) dan. Op 24 september 2015 om kwart voor 12 bij mijn internist. Een gewone check-up, maar met het idee over een mogelijke zwangerschap een gesprek aan te knopen. Mijn vaste internist zat op een andere locatie, dus was er een vervangende internist. In plaats van een mannelijke internist was het een vrouwelijke. Ik was daar super blij om, dat maakte het toch wat makkelijker.
"Hoe gaat het met je? Ik zie dat je een insulinepomp gebruikt, gaat alles daarmee goed?" vroeg mevrouw de internist aan me. Ik antwoordde een volmondige ja. Ze vroeg hoe vaak ik hypo's had (een te lage bloedsuiker). Ik antwoordde met een gemiddelde van twee keer in de week, maar dat ik altijd wist waardoor het kwam. Mijn hba1c (gemiddelde van 30 dagen) zat op 58 (7,5), deze was 5 punten gezakt. Dat was zeer positief en eigenlijk deed ik het goed.
"Is er een kinderwens?" de vraag die elke keer opnieuw word gesteld, maar altijd een antwoord kreeg in de geest van 'ergens in de toekomst'. Dit keer een ja. En wanneer dan? "Nu," klonk er vrolijk uit de hoek van mijn vriend. Maar wat moest er daarvoor gebeuren, vroeg ik mijn internist. En hoe gevaarlijk was het nu eigenlijk om een kindje te krijgen op dit moment, zonder mijn suiker nog beter onder controle te krijgen?
Mijn hba1c moest naar 48 (6,6), nog tien punten dalen dus. En ik moest gezonder gaan eten, waarschijnlijk. Ik ben te zwaar, 90 kilo en ben 1.70 m lang, en mijn vriend ook. Misschien een stukje gemakzucht, geen zin in koken. Maar dat zijn we al aan het regelen. De internist vroeg of het wel verstandig was, zo jong al kinderen. "Ik wil kinderen voor mijn 25e," was mijn antwoord. Of dat gaat lukken weet ik nog niet, eerst wil ik natuurlijk mijn eigen gezondheid op orde hebben.
"Ik ga een afspraak inplannen met je diabetesverpleegkundige. En ik laat een oproep plaatsen bij een diëtist," de internist hielp mee. Gelukkig, want het op orde krijgen van mijn suiker is super belangrijk voor de gezondheid van mijzelf en voor een eventueel wondertje. Ook werd ons verteld dat het gevaar vooral lag in de ontwikkeling van de orgaantjes bij het kindje, mocht ik zwanger raken voor ik mijn suiker onder controle heb.
Ondertussen ben ik ook al bij mijn diabetesverpleegkundige geweest en mijn diëtiste. Gelukkig willen ook zij heel graag goed mee helpen. Ik moet nu eerst een dagboek invullen. Precies opschrijven wat ik eet en drink en ook wat mijn bloedglucosewaardes zijn en wat ik bij-bolus (hoeveel insuline ik extra spuit als ik iets eet of drink met koolhydraten). Dit is misschien niet voor iedereen helemaal te volgen... de termen zal ik op een later tijdstip nog een keer verduidelijken.
De volgende afspraak bij de diëtiste is op 4 december (1 dag voor mijn vriend en ik 4 jaar samen zijn) en bij de internist op 10 december. Momenteel gaat het niet goed met de suiker aangezien er veranderingen zijn doorgevoerd die een iets te grote werking hadden op mijn suikers. Maar het gaat steeds beter en ik hoop dat ik tegen het nieuwe jaar in ieder geval een redelijk goede instelling heb. Wel zijn mijn vriend en ik elke avond aan het koken en weeg ik netjes al mijn porties af. Veel werk en vermoeiend af en toe, maar voor wat hoort natuurlijk wat. Ik merk in ieder geval dat ik me steeds beter ga voelen. Ik accepteer meer dat ik nu eenmaal suiker heb (wat voorheen nog wel eens een probleem was) en dat ik voor sommige dingen wat meer moeite moet doen...
Mijn vraag aan jullie: Ben jij zelf of ken jij iemand die met diabetes mellitus type 1 een kindje heeft gekregen en wat zijn de ervaringen die je daar bij hebt mee gekregen?