Snap
  • Zwanger
  • Gezond

De dag dat we kregen te horen dat onze CCAM tot nu.

Vervolg van mijn eerste verhaal. De dag dat we kregen te horen dat onze dochter CCAM had.

De volgende dag konden we pas terecht. Fijn, een avond en nacht dat je in spanning zit en amper slaapt. Bij thuis komst is mijn man direct gaan zoeken op internet wat het zou kunnen zijn. Al snel kwam hij op CCAM terecht. In Nederland is er helaas weinig over bekent. Al snel kwamen we op een Amerikaanse facebook. Veel mensen zeggen altijd je moet nooit op internet gaan zoeken maar voor ons was het meer een gerust stelling van waarschijnlijk is het CCAM 

Daar zaten we dan met 1 gynaecoloog en een verloskundige voor ons die onze vermoedens bevestigde. Ze pakte de echo's er bij en lieten het zien, het waren witte vlekjes in haar linker long. Haar hartje zat een groot stuk naar rechts waar het niet hoorde. Ze stelde direct vrij bot de vraag, als je wil kan je er voor kiezen om je kindje weg te halen... Mijn man en ik schrokken, weg halen nee dat was bij ons geen een seconde in ons opgekomen. Nu kwam onze research van de avond er voor van pas.  Het kan namelijk met 32 weken afnemen. Ze legde ons het behandel plan uit, elke week moesten we naar het ziekenhuis. Dus daar gingen we dan elke week weer naartoe vol spanning. Je geniet toch niet helemaal van je zwangerschap, het blijft mee spelen. Want als de cystes groter zouden worden zouden ze met een naaldje in de buik gaan om de cystes leeg te zuigen. De weken gingen sloom voorbij maar met 31 weken leek het wel of er een engeltje op onze schouder zat. Wat eerst zo slecht leek te gaan was binnen 1 week vermindert. Het was van 85% naar 35% gegaan. 

De uitgerekende datum naderde 22 oktober zou ze geboren worden uiteindelijk op 21 oktober zijn me vliezen gebroken en op 23 oktober was ze er eindelijk. Direct na de bevalling is ze mee genomen voor onderzoeken. Ze heeft precies 3 kwartier op me buik gelegen. Na fotos en scans te hebben gemaakt werd al snel duidelijk dat haar hartje nog verschoven zat en in haar long nog een lichte vlek in zat. Een gevoel van blijdschap maar ook de spanning kwam weer terug. Een Maand later heeft ze haar onderzoek weer gekregen en eindelijk goed nieuws, nog wel een lichte vlek in haar long maar haar hartje zat weer terug op de goeie plek. Godzijdank hoeft ze niet geopereerd te worden. Verders moet ze nog terug over 3 maanden en als ze 1 jaar is moet ze een cat scan krijgen om te kijken hoe het verder met haar longetje gaat. 

Ik hoop dat ik met dit verhaal jullie ook mee kan geven hoe ernstig het ook lijkt, dat je niet moet opgeven.

Eveline de Vis

8 jaar geleden

Als of de wereld onder je voeten weg zakt! Ook wij kregen dit nieuws te horen bij de 20 weken echo en ook de keuze om het weg te laten halen. Geen seconde aan gedacht trouwens. maar jeetje wat waren dat spannende weken voor ons. Wij hebben wel een engeltje verspeeld en mochten uit eindelijk in de 36ste week horen dat de cyste weg was.. Blij zo ongelofelijk blij.. Heel fijn dat jullie Toch als nog positief nieuws hebben gehad. Geniet van jullie dochter

8 jaar geleden

Ja zijn we ook erg blij mee ze is egt een klein engeltje.

8 jaar geleden

Wat fijn dat het uiteindelijk toch beter is gegaan! Mooi gezegd!