De allerlaatste IVF behandeling en 5 jaar proberen...

De laatste overgebleven embryo (cryo) uit de 2e IVF behandeling zat warm bij me in mijn buikje, en wat hoopten we na alle ellende dat hij een plaatsje zou vinden om te nestelen en we eindelijk van al die ziekenhuis ellende af zouden zijn. We waren immers zo klaar met het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Na alle fouten en missers hadden we het vertrouwen verloren in de bekwaamheid van het ziekenhuis. En daarom ook besloten om als het weer niet raak zou zijn deze keer, niet onze laatste IVF behandeling en onze laatste hoop aan dit ziekenhuis te verspillen. We waren nu ondertussen 4 jaar bezig om een kindje te krijgen, en 3 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap verder. We vroegen ons ondertussen verdrietig af hoe onze kindjes eruit hadden gezien en of het jongetjes of meisjes waren... het gemis en het verdriet werd elke teleurstelling groter...

Ik nam zoveel mogelijk rust in die 2 wachtweken tot ik zou mogen testen, en probeerde zo gezond mogelijk te leven, in de hoop dat onze kostbare laatste cryo uit zou groeien tot ons grootste wonder. Ik bleef de hormonen gebruiken om de innesteling te bevorderen en elke dag keek ik met angst in de wc pot of ik geen bloed verloor. De 12e dag werd mijn angst weer bevestigd....ook deze laatste cryo was niet blijven "plakken"... wat voelde ik me weer hopeloos en ik heb zo hard gehuild.. toen met lood in mijn schoenen Dave opgebeld dat ook deze hoop voor ons vervlogen was. Wat zaten we er doorheen! Wat nu? Hebben we nog wel energie om hier nu nog mee door te gaan?? Moeten we een ander ziekenhuis zoeken en dat duurt weer eeuwig...

Ondertussen had ik op het IVF forum en via verhalen veel goede dingen over het UZ in Leuven gehoord, en zowiezo stond België beter bekend met positieve verhalen en toch wat verder op sommige gebieden. Ondanks dat ik echt moest zoeken naar een sprankje positiviteit en energie om hiermee verder te gaan, ben ik me toch gaan verdiepen in Leuven UZ. We belden onze verzekering (CZ) of ziekenhuizen in het buitenland vergoed werden en of we bij Leuven konden aanmelden voor een laatste IVF behandeling en onderzoek naar mijn klachten die ik al jaren had. Aangezien ze daar in Nederland niet veel aandacht aan besteden. Ja hoor...was geen probleem.. we konden aanvragen indienen en dan konden we gewoon naar het buitenland.. Geweldig! Nou dan toch maar eens een afspraak maken om in ieder geval het een en ander eens te bespreken!

Ondertussen hadden we ons medisch dossier opgevraagd in Eindhoven omdat ze dat in Leuven natuurlijk graag wilden hebben, om te kijken welke behandelingen we al gehad hadden en met welk resultaat. Toen we dat onder ogen kregen stond het vol met fouten! Echt serieus niet te min... het aantal cryo's klopte niet, het aantal aangeprikte eitjes, de verblijfsduren voor overstimulatie,  de soort medicaties en behandelingen enz... najaaaa! Wat hadden we het gehad met dit bagger ziekenhuis, of in ieder geval de rommel IVF afdeling!! Kon ik ook daar nog mijn laatste beetje energie in gaan steken zeg... maar ik liet het er nu niet meer bij zitten..en we hebben officieel klachten ingediend via Patiënten belangen. Ondertussen had ik zelf het dossier aangepast en bij onze eerste afspraak in Leuven bij de gyneacoloog/fertiliteitsarts uitgelegd wat voor zooitje het in ons vorige ziekenhuis was. 

Die eerste afspraak in Leuven UZ.... wat een wereld van verschil met Nederland! Het duurt allemaal lang in België, ze nemen de tijd...maar ze nemen ook de tijd voor jou! Ik legde uit dat ik klachten had, al jaren, waar ze in Nederland geen aandacht aan schonken.. ze zei onmiddellijk na het horen van mijn klachten, dat ik waarschijnlijk endometriose had en waarom er nooit een kijkoperatie geweest was... Nou hè hè.. dat snapten wij dus ook niet, en ook niet dat na continu vragen in Nederland, dit steeds van de baan werd geschoven.. De arts in Leuven wilde daarom eerst onderzoek en een kijkoperatie plannen..eindelijk iemand die me serieus nam en het ook niet normaal vond dat een jonge vrouw krom staat van de pijn 80% van de tijd! Wat gingen we met een goed gevoel naar huis! Dit ziekenhuis...Hier moesten we zijn!

Eenmaal thuis hebben we papieren ingevuld voor de verzekering, en de weken verstreken.. uiteindelijk kregen we een brief van de verzekering, dat het UZ Leuven niet aangesloten was bij onze verzekering...he??? Had er toch nog over gebeld voor we alles gingen regelen?! Krijg nou wat zeg! Moesten we 25-50% zelf betalen bij behandelingen.. no way! En dus hing ik meteen weer gestrest aan de telefoon met het ziekenfonds. Uiteindelijk na brieven en bellen en mailen en weken tijd enz. hebben we EINDELIJK goedkeuring gekregen van het CZ voor de totale vergoeding van 100% , maar met een maximum van ongeveer 2500 euro was het... wat?? Dat is toch geen complete IVF behandeling! Dat kosten de medicatie al zowat... ik kon er met mijn verstand niet bij.. maar na wikken en wegen en kijken om het zo goedkoop mogelijk te doen wilden we dit ziekenhuis waar we ons zo op onze plek voelden, niet voorbij laten gaan.. we waren ook alweer maanden verder en ik stond op de wachtlijst voor die kijkoperatie..die dan wel vergoed zou worden ook door het CZ omdat het hoorde bij onderzoek naar de vruchtbaarheid ( werd vergoed naar Nederlandse standaard, alles wat ze in Nederland normaal niet doen aan behandeling of medicatie zou niet vergoed worden, net als bij de IVF). Pfff...weer een grote last erbij, het vrij nemen en rijden en alle afspraken bij ziekenhuizen koste ons financieel al erg veel... maar we besloten toch door te gaan nu bij het UZ Leuven.. Het duurde lang voor ik aan de beurt was voor de operatie..ruim een half jaar.. en het voelde als verloren tijd.. Ik werd ook niet spontaan zwanger meer, en leefde met dat grote verlangen elke dag en machteloos gevoel dat ik het uit handen moest geven voor nu.

Eindelijk was het dan zover, de dag van de operatie. Van tevoren kreeg ik nog een echo om te kijken of ze endometriose zo konden zien ergens, dit was niet het geval, maar meestal zien ze het ook niet op echo werd mij verteld.. en daar ging ik dan voor de zoveelste keer in korte tijd op weg naar de OK. Allemaal om een kindje te mogen en kunnen krijgen. Ik hoopte zo dat ze iets zouden vinden wat mijn pijn kon verklaren en misschien wel de onvruchtbaarheid tot nu toe, en dat ze met een magisch toverstafje ervoor konden zorgen dat ik wakker zou worden zonder pijn en een paar maanden later zwanger zou zijn... dat zou toch eens mooi zijn hè...onze laatste 3e IVF en dan na 5 jaar onze grootste wens in vervulling zien gaan, fantaseerde ik verder.. terwijl ik in een diepe slaap werd gebracht voor de kijkoperatie....