Bubbels en plopjes..

Sinds kort doe ik aan mindfulness. Ik had er al vaak over gehoord en vond het altijd erg interessant, maar had er nooit tijd voor om me er ook echt mee bezig te gaan houden. Hoe typisch... Want juist dat is een reden om er mee bezig te zijn! Want nu heb ik geen keus, ik zit helaas thuis met een burn-out en in overleg met mijn psycholoog ben ik aan de slag gegaan met mindfulness. Een onderdeel daarvan is het doen van ontspanningsoefeningen. Bij de geluidsfragmenten die ik hiervoor heb zaten 7 verschillende, waarbij ik mijn aandacht bijvoorbeeld moest richten op mijn ademhaling, geluiden die ik hoor of gedachten die opplopten. 

Dit keer was ik benieuwd naar de ontspanningsoefening met klankschalen, in de sauna weleens gedaan en dat was heerlijk ontspannend. Ik moest dit keer zelf iets bedenken om mijn aandacht op te richten... Top, dan denk ik aan onze baby! Met mijn hand op mijn buik ging ik er lekker voor liggen en met een glimlach op mijn gezicht bedacht ik me hoe geweldig ik dit kind nu al vind en hoe gek we al op hem zijn. Het heerlijke relaxte gevoel wat ik ervan kreeg, sloeg na een aantal minuten om tot heftig enthousiasme. Pok... Waaaaaat?? en nog een keer... Echt hard tegen mijn buikwand onder mijn hand. Waaaaaaahh, ik juich in mezelf! Wat gaaf, dit was de eerste keer dat ik hem voelde, ik heb gewoon serieus contact met mijn kind in mijn buik?! Ik kan niet wachten om het mijn man te vertellen. Maar met een grote grijns op mijn gezicht blijf ik zo rustig mogelijk liggen genieten van dit moment. Ik voel nog een paar minuten lang bubbels en plopjes in mijn buik en voel me heel gelukkig. Sindsdien voel ik ons kindje regelmatig, waar ik ontzettend van geniet. Nu is het wachten op het moment dat ook mijn man het kan voelen en kan meegenieten.