7 jaar geleden
Blog 99: de laatste loodjes & afscheid van mijn Thyrax
Spannende tijden breken aan, zeker aangezien ik nog niet weet hoe ik op mijn nieuwe medicatie ga reageren (zo vlak voor mijn bevalling).
Vorige week had ik mijn laatste controles bij de gynaecoloog. Ik vond het heel fijn om de arts die ook de geplande keizersnede zal doen nog even te spreken. Ook de verplichte afspraken bij de anesthesist, opnameplanning en de afdeling waar ik kom te liggen zijn achter de rug. Ik heb al mijn vragen kunnen stellen, iedereen is overal van op de hoogte en nu is het écht wachten. Nog maar een paar dagen aftellen.
Aangezien ik nu al ongeveer een week af en aan weeën heb, ben ik er klaar voor! Het is goed zo, onze kleine mag komen.
Helaas moet ik eerst nog even één laatste horde over voordat het zover is. Hier even de situatie:
In 2002 kreeg ik last van vage klachten: ik was constant vermoeid, mijn menstruatie kwam niet op gang, ik kwam letterlijk in 1,5 week 10 kilo aan en liep mede als gevolg daarvan met neerslachtige gevoelens rond.
Mijn huisarts besloot een bloedonderzoek te doen & al snel kreeg ik te horen dat ik last had van een traagwerkende schildklier. Ik was toen net 16 jaar oud.
Sinds 2002 heb ik altijd Thyrax geslikt. Natuurlijk heb ik mijn dosering door de jaren heen best wel een keer moeten aanpassen, maar over het algemeen is mijn schildklier door deze medicatie altijd goed stabiel gebleven.
Thyrax heeft me door (bijna) 2 zwangerschappen heen geholpen. Ik zeg BIJNA, omdat ik momenteel 38 weken en 5 dagen zwanger ben van onze 2e zoon. Over enkele dagen staat onze keizersnede gepland en morgen (1 augustus 2016) moet ik noodgedwongen overstappen op nieuwe medicijnen, namelijk levothyroxinenatrium teva 25 microgram.
Dit omdat de fabriek die Thyrax produceerde is verhuisd naar Duitsland en nog geen doorstart heeft gemaakt (zoals jullie misschien wel uit de media hebben vernomen).
Ik heb ontzettend veel geluk gehad aan mijn vaste apotheek die, toen zij het nieuws van deze verhuizing vernamen, meteen Thyrax groots hadden ingeslagen. Hierdoor heb ik het tot best ver in mijn zwangerschap nog 'gewoon' op mijn eigen, vertrouwde medicatie kunnen doen, terwijl andere mensen allang de overstap naar nieuwe medicatie moesten maken. Maar helaas is het moment voor mij nu ook echt daar...
Ik moet eerlijk bekennen dat ik best angstig ben voor de gevolgen van deze overstap en met name de timing hiervan. Ik moet nu op zoek naar een nieuwe dosering die bij mij past & ik weet als geen ander welke gevolgen te veel medicatie (hartkloppingen, benauwdheid, opgejaagd gevoel) of te weinig medicatie (moeheid, lusteloosheid, gewichtstoename & neerslachtigheid) op mijn lichaam hebben.
De komende dagen heeft mijn ongeboren zoon dus ook nog last van de eerste gevolgen van de overstap. Dat is niet het einde van de zwangerschap en de start van zijn jonge leventje die ik voor hem in gedachten had. En dat vind ik enorm spijtig (& dat is nog zachtjes uitgedrukt).
Na mijn bevalling moet mijn dosering direct weer worden aangepast met als mogelijk gevolg dat mijn borstvoeding niet (goed) op gang zal komen.
Mijn hoop is dan ook dat ik goed reageer op de nieuwe medicatie & dat ik snel weer mijn stabiliteit hierin heb terug gevonden.
Van veel mensen om mij heen hoor ik dat dit bij hen zeker zo'n 3 maanden heeft geduurd, maar laten we hopen dat ik niet zo lang nodig heb. Ik wil namelijk ook nog erg graag een beetje 'onbezorgd' van mijn kraamtijd en mijn (allerlaatste) zwangerschapsverlof genieten.
Als er mensen zijn die ervaring hebben met deze overstap van medicatie, ik hoor graag van jullie! Laat aub een reactie achter...