Blog 94: ellende, verlof & (extra) controles

De afgelopen weken zijn enorm 'rommelig' geweest. En dan zeg ik het nog netjes! In deze blog neem ik jullie mee op reis door deze hectische tijden.

32 weken zwanger
Nietsvermoedend bracht ik aan het einde van deze week onze zoon naar de peutergroep en ging ik naar de zoveelste controle bij mijn verloskundige. Dit alles in de veronderstelling na de controle weer 'gewoon' naar mijn werk te gaan. Dit liep even anders.
Ik kreeg namelijk te horen dat het hartje van onze ongeboren zoon overslaat (zo om de 15 slagen). Dit hadden ze daarvoor eigenlijk nog nooit eerder geconstateerd. Daarom werd ik met spoed doorverwezen naar het ziekenhuis voor een CTG scan. Eenmaal daar was er niets bijzonders op te merken. Het hartje deed wat het moest doen en onze kleine was heerlijk beweeglijk. Dus mocht ik rond het middaguur weer naar huis. 

Uiteraard ben ik daarna niet meer aan het werk gegaan. Daar stond mijn hoofd niet meer naar. Gelukkig begrepen mijn baas & collega's dat en stond ik die dag toevallig toch niet voor lessen ingepland. 

33 weken zwanger
Twee dagen na de CTG scan stond er toevallig nog een groeiecho gepland. Tijdens deze echo bleek onze zoon al een hele grote jongen te zijn (2708 gram) en was het overslaan van het hartje nu ook duidelijk te zien. Dus weer werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Dit keer zou ik ook daar een echo krijgen en zou er worden gekeken of onze kleine misschien tekenen van een ernstige (hart)afwijking had (denk aan: vergroot hart, lekkend hart, vocht in buik, enz). 

Toen dit alles begon te spelen was ik nog steeds 3 dagen aan het werk. Daarnaast heb ik een hele actieve peuter van 2,5 jaar oud in huis die momenteel in de 'uitprobeer-fase' zit. Al deze spanningen en onderzoeken hakten er dus best in. Met name de onzekerheid maakte me helemaal gek!

Laat in deze week nu ook eindelijk onze tuin worden gedaan! Dit was een groots project van 3 dagen en wat was ik dus ontzettend blij dat we dit hadden uitbesteed aan een bedrijf! Zeker gezien alles wat er speelde. Het kostte een paar centen, maar het resultaat mag er zeker zijn!
Maar jeetje, wat een bende daarna zeg! Overal modder (zowel binnen- als buitenshuis). Dus konden mijn man en ik in het weekend aan de schoonmaak! Gelukkig kregen we daarbij ook een beetje hulp van mijn ouders. Vele handen maken wel degelijk licht werk. En wat is het heerlijk als je hulp krijgt, zeker als je zelf niet meer kan bukken e.d. 

Op zaterdag stond ook onze langverwachte zwangerschapsfotoshoot gepland! Een moment waar ik enorm naar had uitgekeken. Het liep niet helemaal zoals ik had gehoopt (onze peuter wilde niet helemaal meewerken, of eigenlijk helemaal niet), maar toch was ik ontzettend blij dat we weer even met positieve ogen naar onze zwangerschap konden kijken. 

34 weken zwanger
Inmiddels hebben we te horen gekregen dat ze bij onze zoon geen tekenen van ernstige (hart)afwijkingen hebben kunnen vinden. Het is dus echt onrijpheid van zijn jonge hartje, waardoor het steeds overslaat. Na dit nieuws mocht ik met zwangerschapsverlof. Daar was ik ook echt wel aan toe!

Van mijn directe collega's kreeg ik een prachtige bos bloemen met een ontzettend lief kaartje (zie foto). Dat deed me enorm goed! Daarnaast kregen we een grappig shirtje voor onze kleine. Erg lief!

Aangezien onze zoon 3 ochtenden per week naar de peutergroep gaat, dacht ik de komende 2 weken heerlijk uit te kunnen rusten. Vanaf 15 juli heeft hij namelijk ook zomervakantie en is hij weer fulltime in huis. 
Helaas werd mijn opa (82 jaar) in de nacht van zaterdag op zondag met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij bleek een zware hartinfarct te hebben gehad en werd meteen geopereerd. 

Momenteel ligt hij nog steeds op de IC. Het is nog niet zeker wanneer hij naar huis mag, omdat ze hebben ontdekt dat er nog een ader dicht zit. Daar kunnen ze gezien zijn leeftijd echter nu niet meteen wat aan doen, de 'bende' van de vorige operatie moet eerst helemaal uit zijn lijf verdwenen zijn. Anders zouden bijvoorbeeld zijn nieren ermee kunnen stoppen. Spannende tijden dus!

35 weken zwanger
Gisteren de allerlaatste controle gehad bij de verloskundige. Volgende week word ik officieel overgedragen aan de zorg van het ziekenhuis i.v.m. het feit dat onze oudste via keizersnede is geboren. 

Tijdens de controle van gisteren bleek dat het hartje nog steeds overslaat en dat het nu eens in de ongeveer 6 slagen voorkomt. De verloskundige bereidde me er daarom ook alvast op voor dat onze kleine hoogstwaarschijnlijk niet meer tijdens de zwangerschap over deze onrijpheid heen groeit. Dit zal pas na de geboorte gebeuren. Maar wat het verdere traject daarin zou zijn, kon ze me niet vertellen. Dat moest ik maar in het ziekenhuis gaan bespreken.

Gelukkig was mijn bloeddruk (ondanks alles stress van de afgelopen weken) nog steeds perfect: 108/68. De baby ligt al lekker ingedaald, waardoor ik ook enorme last heb van bandenpijn. Zeker als ik een paar stappen gelopen heb of een tijdje heb gestaan. 
Verder heb ik het ondanks het indalen nog wel benauwd, maar ons kindje is ook groot en groeit nog steeds voorspoedig. Dat zal ik dus wel houden tot aan de bevalling. 

Wat staat me binnenkort te wachten?
Volgende week (12 juli) de eerste officiële controle in het ziekenhuis. Dan ben ik precies 36 weken zwanger, krijg ik mijn laatste groeiecho (i.v.m. mijn hoge BMI) en zal er waarschijnlijk een datum geprikt worden voor onze geplande keizersnede. 
Gezien de grootte van onze baby en de problematiek van zijn hartje vind ik het onverantwoord om een natuurlijke bevalling met hem aan te gaan. Daarom heb ik al bij de gynaecoloog aangegeven dat ik een geplande keizersnede wil. De gynaecologen die ik hier tot nu toe over heb gesproken, zijn het daarmee wel eens. 
Waarschijnlijk zal de keizersnede rond week 39 gaan gebeuren, maar een exacte datum daarvoor wordt waarschijnlijk in deze afspraak gepland (na de groeiecho). Ze willen onze kleine zo dicht mogelijk bij de uitgerekende datum halen, zodat zijn hartje de maximale tijd heeft om te rijpen. Uiteraard gaan we daarvoor! We wachten het allemaal maar weer af..