Blog 70: Onze 20 weken echo

Gisteren sprak ik mijn moeder hier nog over. "Vergeten jullie niet om nog even een keer na te vragen of het wel écht een jongen is?" Vanmorgen appte mijn jongste zusje exact hetzelfde in een berichtje. Stiekem moest ik er enorm om lachen, maar toch durfde ik het ook nog niet helemaal met zekerheid te zeggen. Want we hadden het 'bewijs' immers zelf nog niet gezien tijdens onze 16 weken echo. 

Dus met deze vraag in het achterhoofd, gingen wij vanmorgen naar de echo. Grappig genoeg was het het eerste dat in beeld kwam, toen het echo apparaat op mijn buik werd gezet: kontje, benen, piemeltje! Jawel, een jongen! Nu konden we er écht niet meer omheen. Onze tweede zoon. Wat prachtig.. 

De echoscopiste keek alles vakkundig na. En onze baby is (gelukkig) weer helemaal goedgekeurd: hart, hersenen, nieren, maag, blaas, alles ziet eruit zoals het hoort! Geen klompvoeten, geen waterhoofd, geen hazenlip, geen tekenen van Down Syndroom, hij heeft tien vingers en tien tenen. 
Hij lag momenteel ook met zijn hoofd al naar beneden, maar dat kan in dit stadium van de zwangerschap uiteraard nog (steeds) veranderen..

Hij wordt momenteel op 340 gram geschat, wat schijnbaar iets groter is dan gemiddeld. Maar dat was destijds bij zijn grote broer ook, geen verrassing dus. Volgens de meting is hij namelijk 20 weken + 1 dag, dat scheelt 4 dagen met de werkelijkheid (19 weken + 4 dagen).

Na afloop kreeg ik een uitgetypt verslag mee voor mijn eigen verloskundige. Wat is het dan heerlijk om zwart-op-wit te mogen lezen: geen afwijkende bijzonderheden, geen verder onderzoek nodig.. 

Wat zijn wij ontzettend trots en opgelucht.. Nu genieten, van AL MIJN MANNEN!!!