Blog #16, inseminatie nummer twee...

Februari 2016 – Op naar de inseminatie…

’s Avonds een verrassingsbezoekje aan paps en mams voor de Ovitrelle. Het spuiten verliep nu iets minder vlekkeloos. De spuit draaide niet terug tot nul tijdens de injectie, maar pas er na. Hierdoor is niet alle Ovitrelle ingespoten. Een druppel bleef op mijn buik liggen. Maar ja, je kan er toch niets meer aan doen. Volgende dag nog even het ziekenhuis gebeld en zij zeiden dat één druppel waarschijnlijk niet het verschil gaat maken, dus geen zorgen! Die middag moest ik ook nog even terug naar het ziekenhuis, omdat we van de gynaecoloog nog niet de papieren en potje hadden gekregen voor de inseminatie.

De dag van de inseminatie. Felix ging weer het beruchte potje vullen. Naar mijn idee duurde het heel lang en zat ik maar te wachten en te wachten op de bank :). Uiteindelijk kwam er uit de slaapkamer: ‘Gelukt hoor!’ Hop, jas aan, potje verstopt tussen mijn borsten (tsja lichaamstemperatuur hè) en in de auto naar het ziekenhuis. Het had toch allemaal wat lang geduurd, dus we moesten behoorlijk racen. Maar gelukkig waren we op tijd voor het inleveren van het potje. Toen was het 1,5 uur wachten….

In het ziekenhuis hebben we maar even koffie en thee gedronken en mensen gekeken (zo leuk!). Vervolgens terug naar de poli voor de inseminatie. Daar aangekomen, duurde het nog allemaal best lang. In ieder geval langer dan 1,5 uur in totaal. De gynaecoloog kwam ons halen voor de inseminatie en vertelde meteen dat het zaad niet zo goed was. Ongeveer een miljoen en vorige keer waren het er acht miljoen. Dit was wel echt het minimale voor IUI, maar hij deed toch de inseminatie. Daarna kwam meteen de mededeling dat we het nog één keer gaan aankijken hoe het zaad zich houdt, mocht ik niet zwanger zijn. Anders wordt het een ander plan.

Dan zijn nu toch echt weer de wachtweken aangebroken, twee hele lange weken…

Liefs,

Maaike