Snap
  • Zwanger
  • tweeling
  • tweelingmama
  • 35weken
  • tweelingzwangerschap
  • hetiszwaar

Bijna 35 weken

Bijna 35 weken.

Ja, wauw, wat een termijn eigenlijk al hè met een tweeling! Van te voren dacht ik "oké oké een tweeling. Heftig, prima, leuk, misschien soms niet leuk". Wel wist ik dat je een tweeling niet tot de 40 weken hoefde uit te zitten (pluspunt) maar ik ging er eigenlijk standaard vanuit dat 37 of 38 weken vast wel weer te doen zou zijn. Tot er steeds meer mensen om mij heen gingen zeggen dat een tweeling wel eens te vroeg geboren kan worden, ècht te vroeg geboren. En tot ik al die verhalen op internet ging lezen over tweeling geboortes met 25 weken, of 28 weken. En dan pas besef je je week per week hoe dankbaar je wel weer niet mag zijn dat er weer een weekje bij is! Dus nu wij bijna op de 35 weken zitten ben ik zo blij met de gedachte dat als ze een deze dagen komen, ze echt bijna "af" zijn. Maar jongens alsjeblieft laat ze niet zitten tot 38 weken hoor haha want dat wordt mij te veel!!

In mijn laatste blog gaf ik al aan dat ik HE LE MAAL op was. En dat is nog steeds het geval. De rugpijn is verschrikkelijk, het beperkt je zo enorm in je bewegingsvrijheid. Ik kom oprecht de deur ook gewoon niet meer uit,  niet meer voor even zomaar een frisse neus te halen of iets leuks te doen. Alleen als het echt moet. Bijvoorbeeld voor de controles in het ziekenhuis. Die had ik laatst weer, even een gesprekje met de verloskundige. Deze verloskundige had ik nog niet eerder gezien. Ze was wel gewoon aardig maar toch vind ik dit soort gesprekken altijd een beetje "mwah". Oke ze checken je bloeddruk en ze kijken even naar de hartjes, dat is fijn. Maar het zijn vaak van die nietszeggende afspraken/gesprekken. Dus ik had mezelf zo voorgenomen aan te geven hoe het nou ECHT met me ging. Dat ik zou gaan zeggen waar het op stond, dat ik aan m'n einde zit. Maar zodra ik dan weer in dat kamertje zit hoor ik mezelf zeggen "Nee hoor het gaat hartstikke goed, ja ja natuurlijk het is zwaar maarja dat hoort er bij hè. Nog even volhouden". Missie gefaald. Zo stom van mezelf! Want je wilt je zwakte niet tonen en je wilt doen alsof het allemaal priiiima gaat. En heel eerlijk, als je aangeeft dat je klachten hebt zijn ze niet echt hulpbehoevend in de zin van: ik stuur je door naar een specialist. Nee je krijgt de vraag "Ooh ja, wat vervelend. Heb je al fysio overwogen?". Dus volgende week hebben we een gesprek met de gynaecoloog en manlief gaat mee. Zodat hij er voor kan zorgen dat ik nu wel even echt vertel hoe het nou daadwerkelijk gaat!

Die rug gaat nu trouwens wel al wat beter omdat ik een hele lieve vriendin heb die nu dus mijn rug even goed los gemaakt heeft en ingetaped! Soms heb je "gewoon" even hele fijne lieve mensen om je heen nodig die je wat kunnen ontzien of ontlasten. En daar ben ik dan toch echt wel heel dankbaar voor!  Want zelf contact opnemen met een specialist zit gewoon niet zo in mij, ik zie het altijd wel even aan.. dus wat is dit toch echt wel heel fijn!

Verder ben ik gewoon lekker aan het klagen. Kom puffend, zuchtend en steunend uit bed of van de bank. En dat zal ik de komende dagen vast nog veel blijven doen. Want man oh man wat is het zwaar 😝

3 jaar geleden

Heel veel sterkte en succes steunen en kreunen hihi

3 jaar geleden

Wat een ontzettend leuk kamertje!!

3 jaar geleden

Wat een onwijs leuk kamertje en wat een gave bedjes!! Veel sterkte, succes en liefde met de laatste loodjes!

3 jaar geleden

Kan ik me voorstellen...ben zelf grootmoeder van een meisjestweeling en mijn schoondochter had het eens 30 weken ook verschrikkelijk moeilijk en is uiteindelijk met 34 weken met een keizersnede verlost van twee prachtige dochters met een gewicht van 2.5 en 2.4. Je moet je echt niet inhouden en zeker melden dat het niet meer zo goed met je gaat. Ik wens je in ieder geval een mooie tijd samen met je gezinnetje en een pracht van een tweeling. Vriendelijke groeten Bibi