Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Bevestigde BBZ,spoedoperatie

Tweede BBZ, buitenbaarmoederlijke zwangerschap,miskraam, spoed operatie, tubaire abortus

Het is totale chaos is mijn hoofd. We weten inmiddels dat we ons kindje gaan verliezen. De zwangerschap is gedoemd te mislukken, ons kindje zit voor de 2e keer in mijn eileider ( de vorige keer in mijn rechter, die is al gesneuveld, nu de linker) De vraag is nu hoe!? Op welke manier?

In de ochtend zei de gyn nog dat ik dezelfde middag nog naar de OK zou gaan als mijn HCG gestegen zou zijn. Echter bleek uit de CITO bloedtest dat mijn HCG niet is gestegen en bovendien heb ik veel buikkramp. 

We hebben dus voor de tweede keer vandaag een gesprek met de Gyn. Het lijkt er nu op dat mijn lichaam het kindje zelf gaat afstoten, dat ik een inwendig miskraam krijg.. tenminste dat hopen ze. 

Ze bereid me er op voor dat ik nog wel meer pijn kan krijgen, een miskraam is pijnlijk. Echter moet ik ook voorzichtig zijn omdat mijn eileider ook kan knappen, dat is de vorige keer gebeurd en dat is geen pretje en zeer gevaarlijk.  Ze benoemd echter ook dat ik last kan hebben van de cyste die vandaag ten opzichte van gisteren ruim een centimeter is gegroeid, ook die kan knappen en dat kan ook pijnlijk zijn. 

Ze stuurt me dus naar huis met een " wees voorbereid dat het pijnlijk is, en wees voorzichtig want te veel pijn kan levensbedreigend zijn ivm een mogelijk inwendige bloeding" ... Jeeeemig.. 

De rest van de dag kruip ik ellendig met paracetamol in bed.. afwachten maar. De pijn wordt in de loop van de dag en vooral avond steeds heviger. Tot het punt dat ik me amper meer kan bewegen.  Hoeveel pijn is genoeg pijn om te bellen? Ik wil me ook niet aanstellen, maar dit is niet oke. Manlief raadt me aan om met een tramadolletje te gaan slapen in de hoop dat het ergste de volgende ochtend voorbij is.. ik vertrouw het niet en bel voor de zekerheid, maar ook bezwaard- een vriendin die arts is maar op vakantie is... ze raadt me toch aan om direct de hap te bellen.

~Zo gezegd zo gedaan, de dienstdoende gyn belt me terug, gelukkig blijkt dat mijn eigen arts te zijn en die stuurt te direct door naar de eerste hulp.  Ik bel mijn moeder om op onze zoon te passen en we vertrekken al strompelend. Bij mijn bevalling liep ik met 6 centimeter ontsluiting makkelijker dan nu...  ik verlies overigens Geen bloed. 

In het ziekenhuis wijst de inwendige echo uit dat ik al inwendig aan het bloeden ben. De arts vraagt mijn toestemming om haar naar eigenlijk inzicht- aan de hand van wat ze vanbinnen aantreft te handelen. Dus eileider wel of niet verwijderen. Aangezien ik er nog maar 1 heb en dit al voor de 2e keer gebeurt is de kans groot dat het nog een keer gebeurt, maar weghalen betekent ook meteen dan zwanger worden op de natuurlijke manier direct uitgesloten is.  Op dit moment kan ik de pijn niet meer verdragen en wil ik verlost worden. Ik stem toe dat ik vertrouw op haar kundigheid, krijg een prik in mijn been en dan het het OK team uit zijn bed getrommeld..  

Ik aai over mijn buik die ontzettend veel zeer doet.. letterlijk en figuurlijk.. dag lief kleintje.. wat had ik je graag willen hebben.

Wat vreselijk vooor jullie. En zo herkenbaar je laatste zinnen. Wat moet het vreselijk zijn te weten dat je de operatie ingaat en er een kans is dat je daar uitkomt zonder eilijders. Jesus wat heftig.... man man. Ik ben gister geopereerd aan een BBZ en mijn grote angst is precies dit wat je verteld.. dat het nogmaals gebeurd. Ik wens je alle sterkte .... en een dikke knuffel ❤️

7 jaar geleden

Ja best wel.. Dankjewel

7 jaar geleden

Wat heftig zeg! Veel sterkte!