Baby story 2

We hadden al een prachtig mannetje Jermaine maar ons wens was toch wel om het wat uit te breiden om het gezin nog completer te maken en een broertje of zusje voor Jermaine zou wel heel leuk zijn zodat hij ook niet enigst kind is en een te groot leeftijdsverschil leek mij niet wat dus besloten we er maar weer voor te gaan, iets sneller als verwacht was het dan ook al raak. Ons geluk kon niet meer stuk al was de zwangerschap toch best spannend want na de eerste zwangerschap had ik veel in het ziekenhuis gelegen in Duitsland, gelukkig was deze zwangerschap anders en verliep het tot zover goed. Ik had wel wat zwangerschapskwaaltjes maar goed wie heeft dat nu niet tijdens de zwangerschap? Na 20 weken zwangerschap wisten we eindelijk het geslacht, weer een jongetje! Super leuk een broertje voor Jermaine💙 Al was een meisje stiekem ook wel leuk geweest maar ons maakte het niks uit wat het zou zijn, als het maar gezond zou zijn dat is alles wat telt. Rond de 20 weken toen ik een echo kreeg was er op de echo maar 1 niertje te zien bij de baby ( 3 x totaal gekeken) dat was even schrikken maar er werd gezegd dat daar goed mee te leven is en ze er ook oud om konden worden dat was fijn te horen maar toch heb je altijd een soort angst aangezien mensen 2 nieren hebben mocht de 1 niet werken heb je nog een reserve. Maar goed we waren allang blij dat het ene niertje goed werkte!! En we moesten als de baby geboren zou worden twee weken erna een echo laten maken. Normaal komt de baby rond week 40 soms eerder soms later. Mijn vruchtwater knapte 29 oktober  2020 rond 19:30 ik was op dat moment 37 weken zwanger en 2 dagen, waarna ik gelijk mijn verloskundige heb opgebeld en zij gelijk zou komen naar ons huis toe. Eenmaal zij bij ons huis aangekomen had ik wat vruchtwater opgevangen in een potje dit was allemaal goed gelukkig. Ik had alleen nog niet echt pijn ik voelde wel iets pijn net als menstruatie krampen maar ik kon het nog goed hendelen en timen dat lukte mij niet echt omdat ik niet echt een gevoel had dat het weeen waren. De verloskundige vroeg mij of ik weeen had waarop ik zij dat weet ik niet, ik heb wel iets pijn maar dit ging precies zo bij Jermaine. Mijn verloskundige zij dat ze mij niet zomaar inwendig mocht onderzoeken als ik niet zeker was of ik weeen had of ontsluiting ivm infecties of bacteriën. Mijn schoonvader was er op dat moment ook en zij je kan kim niet vertrouwen hoor dit had ze bij de eerste ook. Mijn verloskundige zij je lijkt trouwens ook wel high of niet helder en vroeg mij vriend ook of hij dit zag, ze zij nou ik vertrouw het dan ook maar niet en ga je toch onderzoeken dus hup naar boven zij mij onderzoeken en ja hoor 3 cm ontsluiting. Ze vroeg nog of ik een thuisbevalling wou doen waarop ik antwoordde dit absoluut niet te willen want mocht er iets gebeuren dan ben ik al daar. Wat achteraf maar goed is ook. Nadat zij dus voelde dat ik 3 cm ontsluiting had zijn wij gelijk naar het ziekenhuis gereden. Eenmaal aangekomen in de verloskamer voelde ik mij nog heel goed, ik kon zelfs dansjes doen waarop de verloskundige moest lachen. (Beetje gek doen) mijn vliezen waar thuis alleen nog niet helemaal gebroken dus de andere vlies had zij in het ziekenhuis nog gebroken en toen dat gebroken was begon de pijn wel wat heviger te worden, ik zei nog tegen de verloskundige dat ik hoopte nog voor 00:00 te bevallen want mijn intuïtie zij dat ik deze datum een kind zou krijgen, ze zij nou dat word wel krap maar misschien kun je een douche proberen dus ik onder de douche en jahoor het werd al wat heftiger de weeen, eenmaal uit de douche ging het behoorlijk snel opgeven moment zij ik te moeten persen waarop de verloskundige zij nee dat kan niet je had net nog 7 cm maar ik zij nee ik moet nu persen het komt eruit en ik kan het niet tegen drukken waarop ze zij oh ja ik zie het hoofdje dus begeleide ze mij verder en na een paar keer persen was hij er ons prachtige mannetje Ilay Egon 44 cm en 2755 gram. Helaas kreeg ik na dat de placenta eruit was alleen geen naweeen waardoor ik meer als 2 liter bloed verloor en de verloskundige op de noodknop heeft moeten drukken waardoor in no time de kamer vol stond met 10 artsen  en ik naar de o.k (operatiekamer) ben gebracht. Wat een enge momenten waren dit. Ze hebben mij infuus aangebracht en medicijnen gegeven het was een heel drama maar al met al ben ik blij dat ik niet thuis was en dit allemaal goed is afgelopen. Na dat ik zoveel bloed verloren ben was ik super zwak en dit nog steeds als ik teveel doe naar twee weken maar ik krijg nu floradix(ijzerdrankje) en bouw alles weer rustig op en geniet nu van mijn twee prachtige mannetjes waar ik erg gezegend mee ben 💙