Als zwanger worden niet spontaan gaat, deel 3

Eerder in deel 1 en deel 2 heb je kunnen lezen dat ik na ruim 1 1/2 jaar gestopt te zijn met de pil nog niet zwanger was en dat ik uiteindelijk voor onderzoeken in het ziekenhuis ben geweest.

In het ziekenhuis werd het zaad getest van mijn vriend. Dit was van goede kwaliteit!

Bij een samenlevingstest bleek dat mijn baarmoederslijmvlies goed toegankelijk is voor zaadcellen.

Tijdens een hsg onderzoek blijkt ook dat mijn eileiders goed doorgankelijk zijn. en er geen afwijkingen zijn.

Waarom was ik dan nog steeds niet zwanger!!

Onbegrepen verminderd vruchtbaar.

De reden waarom kon ook de gynaecoloog ons niet geven. Tijdens onze volgende afspraak spreekt hij van ‘onbegrepen verminderd vruchtbaar’. Dit betekent dat er geen reden is dat je niet zwanger wordt, dat het in principe lichamelijk gezien wel mogelijk is, maar er toch minder kans is.

Natuurlijk was ik blij dat er nog niks gevonden was, dat er geen reden zou zijn waarom wij nog steeds geen kindje zouden krijgen. Maar waarom lukt het dan toch niet? Op deze momenten dat ik daar over nadacht, was ik zo intens verdrietig. Sommige momenten geloofde ik er heilig in dat het zou gaan lukken, sommige momenten was mijn hoop volledig vervlogen en voelde ik mij zeer verdrietig.

Dit beheerste mijn leven en ik ging uiteindelijk naar een psycholoog om hierover te praten. Ik wilde zo graag een manier vinden om met deze gevoelens om te gaan. Het was zo moeilijk, overal zag ik zwangere vrouwen, gelukkige stellen met een baby. Op een gegeven moment zie je haast niks anders meer en het deed me ontzettend zeer.

Soms als ik via het forum of mijn blog vernam dat er iemand toch zwanger was geraakt, wel of niet met behandeling, kreeg ik weer hoop. Hoop dat het ook voor ons zou zijn weggelegd, zo’n positieve test.

In de tijd dat wij probeerden heb ik niet vaak getest, ik werd steeds ongesteld, vaak ook netjes op tijd, dus er waren ook niet echt van die spannende dagen waarin ik zou denken of ik zou gaan testen. Wel leek ik altijd van alles te voelen. Voelen mijn borsten anders, hey ik heb helemaal geen menstruatiekramp, van alles ging me opvallen, maar dat bleek allemaal niks te zijn.

IUI

De gynaecoloog vertelde ons dat ik IUI behandelingen zou kunnen krijgen. Een behandeling waarbij ik hormonen moest spuiten om een eicel op te wekken en uiteindelijk zou er dan bewerkt zaad van mijn vriend ingebracht worden. Kunstmatige inseminatie dus.

Van deze behandelingen kreeg ik er 6 vergoed van de zorgverzekering. (dit was toen in 2010/2011. Hoe het nu zit met de vergoedingen kun je zien in je polis). De ars vertelde mij over een bepaald onderzoek waaraan ik mee zou kunnen doen, de Ines-studie.

Het doel van dit onderzoek is het vergelijken van de zwangerschapsresultaten van drie behandelingen gedurende een periode van 10 maanden: een behandeling met IUI na milde hormoonstimulatie, een behandeling met de gemanipuleerde natuurlijke cyclus IVF en een behandeling met standaard IVF en terugplaatsing van één embryo.

Via loting zou ik een van deze behandelingen kunnen krijgen, zonder dat er pogingen werden verrekend met de zorgverzekering. Dit betekent dus dat ik, mocht ik niet zwanger worden van deze behandelingen, ik nog al mijn pogingen in de toekomst vergoed zou krijgen en ik dus meer kans zou hebben.

Voor mij was dit een reden om mee te doen. Toch stond het me ook tegen: niet elke behandeling vond ik wat: de standaard IVF met terugplaatsing van één embryo stond mij het meeste tegen. Maar gelukkig kon ik ook na de loting zeggen dat ik het toch niet wilde doen.

Ik kreeg nog een gesprek over alle behandelingen en daarna deed de computer de loting. Wij werden uitgeloot voor IUI met hormoonstimulatie, een behandeling die het ziekenhuis normaal gesproken ook in gedachte had. Erg spannend vond ik het, de hormoonstimulatie. Dit betekent dat ik mijzelf moet injecteren met hormonen, elke dag totdat mij eicel genoeg gegroeid zou zijn. Dan zou ik een hormoon moeten spuiten om de eisprong op te wekken en dan zou het bewerkt zaad ingebracht worden. Supereng en superspannend vond ik het, maar ja, we hadden een doel en daar doe je uiteindelijk alles voor!

Volgende keer lees je hoe het ging met de IUI behandelingen…