Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Als wiegendood mama opnieuw op avontuur

Als wiegendood ouder opnieuw op avonduur met een nieuw kindje. Bewust bezig gaan met je onzekerheden en opnieuw vertrouwen krijgen.

Onze dochter Anne werd met 38 weken geboren. Onze meid was perfect gezond. vrolijk, actief en een ongelooflijk knuffelkontje. Ik gaf haar borstvoeding en dit waren de mooiste momenten die ik met mijn dochter kan herinneren. Ons meisje was zoals ik al vertelde heel actief, en heel sterk. Met 6 weken draaide ze van af haar buik op haar rug. Verbaast keek ze toen in het rond wat er nu was gebeurd. Ook hadden we elke dag een vast ritme en ritueeltjes zoals dansen door de kamer op foute jaren 70 kinderliedjes, een tummytub duik voor het slapen in de nacht (het was toen een hitte golf), en er moest altijd gezongen worden anders kon mevrouw niet slapen. Acht weken lang hebben wij genoten van de meest mooie vakantie van ons leven. Tot dat.........

Mijn vriend had haar op een normale vrijdag middag te slapen gelegd in haar bedje en onze dochter overleed in haar slaap aan wiegendood. Bij wiegendood komt er geen prikkel van uit de hersenen om in te ademen. Onze dochter is dus heerlijk gaan slapen en voor ons begon een hele koude winter midden in de zomer. Vele vragen komen eerst boven. Vragen wat je als ouder verkeerd hebt gedaan, heb ik iets gemist, ze was toch niet ziek en ik had het niet door. Maar toen we de uitslag wiegendood kregen konden we nog niks. Het idee dat je als ouder dit niet had kunnen voorkomen. Anne was zo gezond, zo sterk, zo vol met leven dat je als ouder machteloos staat. Ze was niet te warm gekleed, lag op haar rug, zonder speen in haar bedje gelegd. Ook kreeg ze borstvoeding en draaide ze zelf haar hoof makkelijk van links naar rechts. En toch overlijd ze aan wiegendood. Machteloos voel je je als ouder, machteloos maar toch trots. We weten dat we niet hebben gefaald als ouder, ook als voelt het wel zo. We deden niks verkeerd en toch ging het verkeerd. 

Nu word Anne grote zus van een broertje. Momenteel ben ik 22 weken zwanger. Haar kleine broertje die door ons op dit moment Kruimel word genoemd beweegt zich al als een malle door mijn buik. Mijn vriend kan zijn zoontje al goed voelen en meneer trapt het liefst tegen mijn blaas en zwemt vervolgens omhoog om even wat maagzuur omhoog te drukken. Actief, zoals zijn zus. Een prettig gevoel maar er heerst een onzekerheid. We gaan extra vaak naar de gynaecoloog en we hebben extra vaak een echo. Elke keer word ons tot nu toe verteld hoe sterk, compleet, en vooral hoe goed ons zoontje groeit. Zolang Kruimel in mijn buik zit maak ik me geen zorgen. 

Het moment dat de kleine de grote buiten wereld in komt gaat het spannend worden. Je kampt als ouder met de onzekerheid van "Het kan nog een keer gebeuren, Anne was (ook) gezond". Er komen extra controles van uit het ziekenhuis en  het cb. We mogen zelfs monitoren lenen uit het ziekenhuis. Het geeft geen garantie maar misschien extra rust op onzekere dagen. En aan de andere kant, je moet je kindje en jezelf weer leren vertrouwen. Als je dit probeert weg te nemen met monitoren en ander apparatuur geef je geen vertrouwen in je kind.

Wat ik als wiegendood moeder ga proberen te ondernemen (zoals ik er nu naar kijk), is een wieg naast het bed en een wieg in de woonkamer. Ook komt er een lekkere comfortabele stoel in de babykamer om zo lekker naast de kleine te zitten om bijvoorbeeld een boek te lezen of te haken. Door de eerste tijd lekker veel bij de kleine te zijn leer in mijn zoontje kennen en hou ik hem zelf extra in de gaten. 

Tegen jonge moeders zou ik zeggen hou je aan de anti-wiegendood regels maar hou je kind vooral zelf in de gaten. Wiegendood is ook voor gezonde kinderen niet te voorkomen, het gebeurd maar het zijn er gemiddeld 12 per jaar. Vreemd dat ik juist zeg maar "12 hoe groot is die kans nu"? Ik ben bewust dat wij net dat foute lot uit de loterij hadden. Anne verdiende een lang en gezond leven. Maar ik ben blij dat ze niet ziek is geweest, geen pijn heeft gehad. We gaan Kruimel dubbel zoveel liefde geven maar proberen niet te beschermend te worden. Een kind moet kind zijn. Vrijheid en vertrouwen geven aan je kindje is als wiegendood ouder moeilijk maar wij gaan het proberen. Een heel emotioneel en zwaar avontuur met vele hindernissen en prachtige momenten.

XoXo Moeke 

9 jaar geleden

Wat een mooi beschreven maar heftig verhaal! Gefeliciteerd met de zwangerschap!!!!

9 jaar geleden

Heel veel sterkte, en gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me voorstellen dat het een moeilijke tijd is met een dubbel gevoel. Wellicht helpt het om een nannycare sensormatje aan te schaffen. Wij kregen deze gratis van interpolis en deze registreert de ademhaling. Indien hij niks kan waarnemen een paar seconden lang gaat er een alarm af! Voor mij bracht dit een hoop geruststelling want ik ging volgens mij om de haverklap kijken voordat we dit matje hadden.

9 jaar geleden

Oh wat moeilijk en moedig!, wat dubbel moet dat wezen.! Wij verloren ons dochtertje rond de 40weken zwangerschap, nu hebben we een zoontje van 13weken, ik kan me inleven in wat vrn situatie jullie zitten, heel veel sterkte!! En Hopenlijk kan je straks lekker genieten!

9 jaar geleden

pff wat een heftig en eng verhaal en hoe mooi dat je nu weer zwanger bent! Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Liefs Chris