als je hart zo vol zit , maar je armen zo leeg zijn.

Altijd heb ik moeder willen worden.

Daarom was het ondanks dat mijn vriendje op mij 17de levensjaar bleef aandringen op abortus geen optie om dit kindje weg te laten halen. Ik besloot er alleen voor te gaan. De reacties waren zeer pijnlijk.Wij gingen uit elkaar , op straat werd ik nagekeken en nageroepen voor verschrikkelijke dingen.Want wie was er op zijn 17de zwanger!? En nog erger wie hield dat kind! Toch zette ik het door . ik bedacht namen en al snel vond ik deze. Ik wist zeker dat het een jongetje werd. Ik leefde er naar toe . zag het als een prachtig iets. Iedere week groeide mijn buik. Ik zag hem op echo's , ik voelde hem trappen. Mijn zoontje... Helaas veranderde alles snel. Ik was 7 maanden in verwachting en had de meest vreselijkse droom dat ik door mensen werd gecondoleerd. Een paar dagen later voelde mijn lichaam zich onrustig . ik werd angstig want het voelde zo "stil". in het ziekenhuis aangekomen werd mij verteld dat het heel normaal is. Ik was een kind en moest hun erop vertrouwen. Dit kon ik niet. Ik eisde een echo! Wat ik toen te horen kreeg was wat ik al voelde. Het hartje was gestopt. Ik liep aan zonder wat te zeggen. Ik weet niet wat er daarna gezegd is. Ik ben thuisgekomen en heb van de opvolgende dagen niets mee gekregen. Tot ik weer in het ziekenhuis kwam blijft het een zwart vlak. Mijn zoontje werd eerste kerstdag geboren. Alle hoop op geluid en gehuil viel weg. Daar lag hij zo stil en klein. Nooit ben ik er helemaal over heen gekomen. Ik geloof ook niet dat dat kan.

Een aantal jaren later heb ik mijn huidige partner ontmoet. Een lieve vent die snapt dat kerst voor mij nooit een feest zou worden. Hij zelf is jarig op eerste kerstdag wat de dag in het begin erg verwarrend maakte. Zoveel betekenissen op een dag.

Toch heeft hij me geholpen om uit de ergste depressie te komen. En  toen we zo zeker van elkaars liefde waren besloten we dat we toch graag een kindje zouden willen krijgen. We raakte zwanger maar het vruchtje zette niet door en het werd een vroege miskraam. Het was vervelend maar het kwam vaak voor volgends de gynaecoloog. We bleven positief! Want we zijn vruchtbaar. 2 maanden daarna helaas weer hetzelfde. Het vruchtje was niet levends vatbaar en zou snel uitpakken tot een miskraam. 3Maanden later , ik besloot te wachten met de zwangerschapstest. Maar na 2 weken overtijd zijn we toch naar de gynaecoloog gegaan. Het was gelukt. We waren echt zwanger. Toch voelde ik me niet goed. En ik had gelijk. Met 8 weken werd het weer een miskraam. Na zoveel verdriet was ik er klaar mee . mijn vriend wist niet wat hij moest doen. We besloten er even een pauze mee te nemen. Onvruchtbaar zijn is verschrikkelijk, maar vruchtbaar zijn en geen levende kinderen kunnen baren ook.

2 maanden later helemaal niet meer bezig te zijn met zwanger worden werd ik grieperig. Het leek wel of ik een kater had. Ik drink al een paar jaar niet meer dus dat kon het niet zijn. Ook begon ik verschrikkelijk te snauwen of mijn vriend. Hoe lief hij ook was niets was goed! En het ergste is dat ik wost dat het onredelijk was. Maar ik had mezelf niet onder controlle. Was ik ooit zo onredelijk geweest? 

Ik besloot met iemand te gaan praten. Deze goede man vroeg nadat ik mijn verhaal had gedaan of ik misschien nog een zwangerschapstest in huis had. Een beetje geïrriteerd vroeg ik hem of hij wel had geluisterd. Maar thuis aangekomen besloot ik toch maar eens dingen "uit te sluiten". De man had gelijk!!

Niet verwacht dat ik zwanger zou zijn of raken bleek ik zwanger.

Nu ben ik bijna 15 weken van dit wondertje. Ik heb inmiddels maarliefst 9 echo's gehad. Maar het ziet er prima uit. De bloedtesten waren goed. Nekplooi meting was perfect. Mijn schildklier geeft met extra medicijnen genoeg hormonen af. En soms geloof het of niet voel ik de baby al!

Natuurlijk zijn we een beetje voorzichtig , maar we hebben hoop! Afgelopen kerst heb ik zelfs na het bezoek aan het grafje van mijn zoontje , de verjaardag van mijn vriend gevierd en ook gezellig bij zijn familie de kerst. 

Nooit zal het een vervanging zijn , maar als ik dadelijk ons kindje in mijn armen kan houden dan ben ik echt het gelukkigste mens op aarde.

Een gezond kind gun je iedereen.