Snap
  • Zwanger

Als een natuurlijke zwangerschap je gegund is

Een zwangerschap is niet altijd vanzelfsprekend. Des te groter het besef van geluk dat je tot de gelukkigen behoort.

Een zwangerschap is vaak 'gepland'. Nee een kind neem je niet, het is een geschenk dat je mag krijgen. Maar als we het toch een beetje mogen plannen? Dan mikken we de pil in de prullenbak of is een spiraal niet langer onderdeel van de inwendige mens en vragen we bij de kassa van de drogisterij niet meer onhandig naar die rubberen hulpjes. 

De volgende x aantal maanden ben je keurig op tijd ongesteld. Plots blijft je menstruatie uit... Terug naar die bekende drogisterij, nu niet voor de rubbertjes maar voor een staafje waar je je gevoel voor richting op mag bewijzen. Eenmaal thuis ga je richten, mikken, plassen en wachten. Wat kunnen 3 tot 5 minuten dan een eeuwigheid duren. Zou het wel. Zou het niet. Spannend. Is de tijd nou nog niet voorbij? En dan... 

Zwanger. Zwanger. Zwanger.  Zwanger. 

Zo ongeveer ging het ook bij mij. Inmiddels alweer 18 weken geleden dat ik er achter kwam dat ik mij gelukkig mag prijzen met een zwangerschap. Inmiddels over de helft heen. Een mooi moment om even terug te blikken maar tevens ook stil te staan bij het geluk van een zwangerschap überhaupt, want vanzelfsprekend is het lang niet voor iedereen. 

Zo'n 18 weken geleden stond ik ineens stil bij het feit dat mijn menstruatie voor die maand nog niet was begonnen. Gister werd eergisteren en eergisteren werd eer-eergisteren. En eer-eergisteren? Juist! Tijd voor een bezoekje aan de drogisterij en het schap waar de diverse zwangerschapstesten te koop liggen. Alvorens de drogisterij binnen te lopen had ik me voorgenomen niet naar de drogisterij te gaan in het dorp. Het dorp waar menig BN'er woont is tevens ook de plek om een goede roddel van start te laten gaan. Nog voordat ik thuis zou zijn en mijn gevoel voor richting had bewezen op de toilet, zou er al een zwangerschapsroddel gaande zijn. Onderweg richting een zakelijke afspraak bedenk ik me dat ik ook even langs mijn ouders rij, is toch op de route en altijd fijn om even terug te zijn op het oude nest. Maar waarom...? Juist! Waarom doe ik niet in mijn ouderlijk huis een zwangerschapstest? Zou toch prachtig zijn als ik er in mijn ouderlijk huis achter kom dat ik zwanger ben? Zo gezegd, zo gedaan. Op naar de drogisterij al daar en op naar mijn ouders, uiteraard vertel ik die niet wat ik in mijn handtas heb zitten. 

Als de wachttijd is aangebroken begint het toch allemaal wel heel erg spannend te worden. Want wat als ik zwanger ben, dan is er geen weg meer terug. Dan is dit het begin van een nieuw leven. Een nieuw leven in mij maar ook een nieuw leven voor mij. Na 5 minuten kijk ik op het digitale staafje en zie 'ZWANGER' staan. Knipper nog eens goed met mijn ogen en kijk weer: 'ZWANGER'. Oh holy soda... Wow! 

Vanaf dat moment verkeer ik in de zevende hemel, zweef op een dikke luchtige wolk en voel me zo intens gelukkig. Wij samen worden mama en papa van iets moois dat zich nu in mij aan het ontwikkelen is. 

De weken gaan voorbij en rond de 12e week hebben we mijn eerste echo. Hoe spannend, vet spannend! Voor het eerst zien we de contouren van ons mini mensje en zien we het hartje met een ongekende snelheid tekeer gaan. De eerste bevestiging dat het leeft en dat het goed gaat. Wat de verloskundige voor de 12-weken echo moet zien, ziet ze. Wat ze niet moet zien, ziet ze niet. Een extra geluksringetje vormt zich rondom mij. Met de eerste fotoreeks gaan we naar huis en ik huil tranen van geluk in de auto. Vier weken later heb ik een routine controle bij de verloskundige. Het hartje wordt beluisterd en klinkt als een intercity trein denderend over het spoor. Jeetje dit mini mensje heeft er zin in! Weer alles goed, wat een mooi geluk. 

De volgende echo is de 20-weken echo. De avond vóór de 20-weken echo word ik behoorlijk zenuwachtig (lees een eerdere blog over mijn 20-weken echo). De zenuwen zijn gezond en blijken uiteindelijk voor niets te zijn geweest. Ons mini mensje heeft een volledige APK gehad en is met vlag en wimpel door de keuring heen gekomen. En bij het bekend maken van het geslacht horen we dat we het vanaf nu mogen benoemen met 'meisje'.  Honderd extra geluksringetjes om mij heen. Al liggend op de onderzoeksbank traan ik wat af. Tranen van geluk, trots, blijdschap, liefde en het diepe besef dat ik, mijn lichaam en wij gezegend zijn met een natuurlijke en gezonde zwangerschap. 

Want zo vanzelfsprekend dat we wellicht denken dat een zwangerschap is, zo allerminst is het. De realiteit is soms genadeloos hard, pijnlijk en confronterend. Iedereen kent wel een persoon of situatie in zijn nabije omgeving, van horen van of uit de media waaruit blijkt dat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is en je een baby ook niet zomaar neemt wanneer je er zin in hebt. Na jaren van enthousiast, ongedwongen en zonder nadenken vrijen en 'gedwongen' seks tijdens de ovulatie dagen, is daar ineens het moment dat je moet toegeven dat het niet lukt. Dat je naar de huisarts, gynaecoloog enz. moet, toch wel met enige schaamte, en met de billen letterlijk en figuurlijk bloot moet. Vanaf daar breekt een zeer onrustige en onzekere tijd aan. Wat is er allemaal niet goed? Wat is er aan de hand? Wat moet er gaan gebeuren? Welke methode kiezen we? Hebben we een keuze? Wat heeft het voor impact? Alleen die vragen al. Daar wil je toch niet over nadenken, laten we eerlijk zijn. En toch zijn er legio mensen die dat moeten. Die de confrontatie van een lange onzekere tijd tegemoet gaan. 

Voor al die lieve mensen heb ik zoveel respect en waardering. Ik sta er graag even bij stil, laten we dat allemaal doen. Laten we ons er bewust van zijn dat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is. Laten we alle mensen die zo graag ook mama en papa willen worden maar door een lange onzekere tijd en malle molen moeten, een hart onder de riem steken en laten weten dat we aan ze denken. Op dat alle (nog te geboren) kindjes later in harmonie, liefde, plezier en bovenal gezondheid met elkaar mogen opgroeien.   

Liefs x

8 jaar geleden

Heel mooi geschreven! Graag gelezen. X

8 jaar geleden

`Heel mooi geschreven en precies zoals ik mijn zwangerschap ook beleefde. Helemaal niet vanzelfsprekend maar echt een wonder, ik heb ook echt van elke seconde genoten en me zo enorm dankbaar gevoeld dat ik dit heb mee mogen maken.,

8 jaar geleden

En zo is het. Heel mooi geschreven! Vandaag nog even extra hier bij stilstaan en stilstaan bij het wonder wat we hebben