als een droom een nachtmerrie wordt (deel 2)

oktober is er en zomaar ben ik zwanger
maar ik ben niet blij
ik ben bang
zo bang
bang dat het weer fout gaat
ik durf niet eens naar de dokter want het gaat gewoon fout ik voel he
met 5 weken weer een miskraam
ik realiseer me dat ik naar de huisarts moet voor mijn doorverwijzing
ik krijg hem en kan gelukkig snel terecht bij een gynaecoloog in het ziekenhuis
eenmaal daar ben ik niet zo gelukkig die man is zo onaardig ik voel me zo onbegrepen,
door hem voel ik me zooo jong dat ik me schuldig zou moeten voelen dat we nog een kindje willen
via een reken programma op de pc zegt hij dood leuk dat ik net als ieder ander een normale kans heb
en dat we gewoon slechte bevruchtingen hadden en dat we maar blij moeten zijn dat het afgekomen is
anders hadden we misschien een gehandicapt kindje kunnen krijgen
wat...
we worden weer naar huis gestuurd met het recept een half jaar proberen
ik heb in dat half jaar een knop uitgezet in mijn hoofd
ik weet niet veel meer van die tijd
ik weet alleen dat ik nog 2 keer een miskraam heb gehad
het half jaar is ruim voorbij
wij dus weer naar de huisarts en vragen om een doorverwijzing
gepraat over de miskramen
en opeens leer ik dat als ik zwanger ben ik mijn medicatie direct met een kwart moest verhogen
waarom wist ik dat niet
maar we hebben onze doorverwijzing en we krijgen een andere gynaecoloog
hij is gericht op kinderwens dus we hebben nieuwe hoop
alle mogelijke bloedonderzoeken krijgen we om te kijken of er iets afwijkt
als ik opbreng dat de huisarts zegt dat ik mijn medicatie moet verhogen als het uiteindelijk zo is
sta ik versteld van zijn antwoord
dat is echt geen waar het moet juist omlaag het kan schadelijk zijn en nog veel meer
ondertussen had ik er wat meer over gelezen en stond ik achter het besluit te verhogen
dat lag eigenlijk ook wel voor de hand
als je lichaam zelf bepaalde stoffen niet kan aanmaken moet je dat aanvullen.
in ons bloed is niets te vinden en we zijn er eigenlijk ook wel een heel eind klaar mee
totdat ik me eind augustus anders voel ik verhoog mijn medicatie ik voel dat het nodig is
een week voordat ik er überhaupt achter kon komen
maar ik had gelijk hij was positief
ik niet
ik was zo negatief als het maar kon
maar elke dag was er weer 1 verder
heel wat cellen groter en een stukje sterker
ik had wel wat krampen dat maakte me angstig maar geen bloed
ik kreeg rust
ik had een afspraak in het ziekenhuis 18 september
ik dacht dat dit wel eens een mooie dag zou kunnen gaan worden
vol goede moed gaan wij naar het ziekenhuis
wachtend in spanning
en natuurlijk lopen ze uit
ik heb nu weer een andere arts een vrouwelijke dit keer
fijn dacht ik
maar eerst apart een echo
eindelijk we konden
ik voelde vlinders in mijn buik
ik kon mijn tenen niet stil houden van spanning
maar dan..

baarmoeder leeg nergens iets te vinden
via de buitenkant proberen dan het is nog zo vroeg soms zie je het ook niet
maar ik voelde mijn hart zwaar kloppen ik belande in een andere wereld
ik ben toch wel zwanger?
ik had die test en het gevoel en de hormonen
jahoor gevonden maar wel erg naar de linker kant
en veelte klein voor 6,5 weken
alleen een zakje en een dooier
we kunnen vrijwel direct door naar de gynaecoloog weer een echo
maar ik was de hoop verloren dit zat niet goed
goh meid wat we hier zien is wel heel zeldzaam
ik zweer dat ze het woord mola in dr mond neemt
en het vruchtje zit in mijn eileider
ik voelde het al aankomen
door mijn hoofd gaat hoe kom je van zoiets af gaat dat met een pilletje of een spuit
maar nee ze zegt je moet vandaag nog opgenomen worden
je moet met spoed geopereerd worden het vruchtje moet er nu echt uit en waarschijnlijk je eileider ook
ik breek ik breek in miljoenen stukjes nee

nee

nee

nee dat wil ik niet