als een droom een nachtmerrie wordt (deel 1)

het liefst kruip ik onder de dekens, warm veilig opgerold.
waar niets of niemand mijn kan raken...
alleen gaat dat niet ik moet zorgen
ik moet zorgen voor mijn gezin
De boel draaiende houden
maar hoe doe je dat als je zelf op instorten staat
hoe lucht je je hart als je bang bent je verhaal te doen
hoe deel je pijn als je bang bent voor de reactie
hoe leg je uit dat je afgelopen 4 jaar van je leven
een hel waren
we maakte samen niet de makkelijkste stap
een heel stuk Nederland lag tussen ons, 19(10 dagen later 20) en 20 jaar en nu al een kindje
maar wij waren gelukkig
we hadden nog niet alles maar stukje voor stukje
werd onze puzzel compleet
het eerste jaar met zn 3en vloog voorbij
we waren heel gelukkig maar toen voelde ik me al niet goed
de avond na haar eerste verjaardag besloten we
heel voorzichtig en heel rustig aan om voor een 2de te gaan
al snel kregen we een nieuw huis en waren we druk in de weer
door de drukte lette ik niet op mezelf maar eigenlijk ging het helemaal niet goed
eenmaal gesetteld waren we al een jaar verder en al een half jaar intensiever bezig
in het 2 jarig bestaan van onze dochter had ik toch best veel gesport en gedieet
maar ik bleef aankomen,
ik kwam op een punt dat ik niet wou eten
maar dat kon ook niet ik moest eten anders ging ik out
ik at gezond en niet teveel maar de kilo’s vlogen eraan
en niet eraf
dus dan toch maar naar de huisarts toe
en dan heb je plots de diagnose te trage schildklier
dan ben je 22 en chronische ziek
ik moest overnieuw leren leven
mezelf instellen op een nieuw leef patroon
het enige positieve was dat ik wist dat het niet mijn schuld was dat ik opeens zo dik was
de huisarts zei het zelf nog je kan dieeten wat je wilt
maar je komt aan van een glas water
een glas water
ik had een brok in mijn keel
toen plots uit het niets was ik zwanger
ik was zo blij, zo vlak tegen de kerst aan
misschien waren we gewoon te druk geweest
had ik stress ofzo dat het daarom niet lukte
het kon me helemaal niets schelen dat we over een paar maanden zouden gaan trouwen
dan maar een nieuwe jurk kopen ik was gewoon blij
bam realiteit sloeg me hard een miskraam
die kerst moest ik me maar staande zien te houden gezellig doen terwijl ik verdriet had
nou kan ik dingen best heel goed van me af zetten en kwamen we deze dagen wel door
maar we zijn daarna gelijk naar de huisarts gegaan
het kon dus wel,, maar we hadden pech gehad we moesten nu nog maar een half jaartje proberen en dan zouden we een doorverwijzing krijgen
we hielden hoop en ik probeerde blij te zijn terwijl ik een emotioneel wrak was
ik probeer mezelf een beetje te verheugen, wintersport staat voor de deur en daarna gaan we trouwen
maar het voelt als een masker
niemand wist echt wat er in me omging
ik voelde me als een gesloten boek diep verstopt in een kast met een paar kettingen om de kaft en paar onbreekbare sloten
dat na een half jaartje terug naar de dokter wordt een beetje vergeten en we proberen ons op ons te richten
ik wil weer gelukkig worden