Als de 20 weken echo niet goed is.. #2

Dit is een vervolg op de blog die ik schreef over de 20 weken echo waar uit kwam dat onze dochter mogelijk een hartafwijking zou hebben. Bij deze wil ik ook graag vermelden dat ik géén dokter ben en alleen opschrijf hoe ik dit heb ervaren.

Mijn vriend en ik lopen hand in hand het VU binnen. Zweethand in zweethand kan ik beter zeggen. Duizelig en kotsmisselijk. Geen hap door mijn keel kunnen krijgen vanochtend. We zijn allebei zo benieuwd en vinden het spannend want hoe lopen we straks deze deur weer uit? Na het aanmelden nemen we, een uur te vroeg, plaats in de wachtkamer. Voor mijn gevoel drink ik 6 kopjes warme chocomelk en mijn vriend 12 kopjes koffie. Ik sta ongeveer 10 keer op om mijn zwangerschapsbroek omhoog te trekken en vertel mijn vriend alle 10 de keren dat ik de broek haat. Precies op het moment dat hij even naar de wc gaat worden we naar binnen geroepen. Zal je net zien. Eenmaal in het kamertje lijkt het alsof ze Beyoncé uit hebben genodigd, zoveel dokters zitten er op ons te wachten. We stellen ons voor en ik neem plaats.

Dan begint het hele riedeltje opnieuw. Armen, benen, buik. Ik moet tussendoor op mijn zij draaien, springen en naar de wc want onze dochter is een beetje eigenwijs. Van wie zou ze dat nou hebben? Mijn vriend en ik kijken elkaar af en toe vragend aan want de dokterstaal die er gesproken wordt staat nou niet bepaald in ons woordenboekje. Als laatste komen ze bij het hartje aan. Ik vraag in mijn hoofd aan alle goden die ik ken of ze alsjeblieft er voor willen zorgen dat haar hart gewoon in orde is. 

Helaas hielp dat niet. Onze eigen praktijk had het goed gezien. Onze kleine meid heeft een hartafwijking. Haar aorta loopt de verkeerde kant op.

We gaan naar een ander kamertje en twee doktoren leggen ons uit wat er precies aan de hand is. Ze zijn benieuwd waarom de natuur heeft bedacht dat onze dochter een hartafwijking heeft. Is het omdat er meer aan de hand is of is het puur toeval? Hier kunnen wij achter komen door middel van een vruchtwaterpunctie, maar dat is geheel onze eigen keuze.

Iets waar we rekening mee moeten houden is dat we binnen 2 dagen moeten beslissen wat we doen. Dit komt omdat ik inmiddels al 22 weken zwanger was op dat moment. Mocht ons kindje zo ziek zijn dat zij geen kwaliteit van leven zou hebben, zouden wij in Nederland nog tot 24 weken de zwangerschap af mogen breken mochten we hier voor kiezen uiteraard. Nu voel ik me bijna schuldig als ik het op schrijf, maar ik hoop dat degene die dit leest beseft dat wij op dat moment al heel veel gekke dingen hadden gehoord. Aan een vruchtwaterpunctie zit ook een heel heftig risico en dat is dat er kans is op een miskraam.

Ik hoor mijzelf nogal boos zeggen dat ik NOOIT mijn kind weg zou laten halen, dat ik dat risico ook niet ga nemen en dat ze kunnen fluiten naar die vruchtwaterpunctie. De groeten en tot nooit meer ziens! Ik merk dat de doktoren heel goed weten hoe ze moeten omgaan met deze hormonale meid. Ze geven ons een kaartje mee en we moeten binnen 2 dagen laten weten of ik bij mijn keuze blijf.

Daar gaan we dan. Jas aan, tas pakken en naar de auto. Als we het ziekenhuis uit lopen komt mijn vader ons tegemoet lopen, hij heeft pauze en is ook erg benieuwd. We gaan met zijn drietjes lunchen en hebben het nog een keer over alles waar we achter zijn gekomen. Mijn vader houdt mij rustig. De hormonale meid die net nog riep dat ze de pot op kunnen (bij wijze van spreken) kan nu relativeren. Ik zie ook de positieve kant in van een vruchtwaterpunctie. We zoeken informatie op en met die informatie in mijn hoofd rijden we naar huis. We bellen mijn moeder, mijn schoonouders en mijn schoonzus. Ook hebben we contact met mijn verloskundige. Zij geeft mij advies mee. Ik vind het fijn om te luisteren naar de mening van anderen, ook al moeten wij straks zelf de keuze maken. Mijn vriend en ik laten allebei nog een traantje. Alles wat ze zeggen is waar. We hebben het meisje in mijn buik nog nooit ontmoet, maar ze hoort er nu al helemaal bij. Hoe zouden we dat ooit op kunnen geven? Hoe weten we dat we de goede keuze maken?

Meer lezen over de keuze die wij uiteindelijk hebben gemaakt? Ik heb verder geschreven in een andere blogpost. Deze is te lezen op mijn profiel of via de link:

https://www.mamaplaats.nl/blog/als-de-20-weken-echo-niet-goed-is-3