Alles volgens het "boekje", en dan gaat het ineens mis

Hier is hij dan; mijn eerste blog.
Ik begin altijd graag bij het begin, en dat is natuurlijk de zwangerschap.
Over het grootste deel van mijn zwangerschap is er weinig te vertellen. Op de iets heftigere misselijkheid na.
Alles was echt volgens de boekjes. Alle pijntjes, emoties, groei etc.

Tot 9 juli, 5 weken voor de uitgerekende datum. 

Ik kreeg jeuk. Eerst een beetje, maar dat werd al gauw erger.
Het viel me op dat het alleen mijn polsen en voeten waren die jeukte.
Ik durfde niet meteen de verloskundige te bellen omdat ik dacht dat het gewoon weer een onschuldig kwaaltje was. Dus ik ging op google kijken.
Direct bij het intoetsen zag ik al dingen die er onwijs op leken..... en heel erg waren; Zwangerschapscholestase.
(lastig uit te leggen watvoor ziekte het precies is, maar er is kans op doodgeboorte. Baby's worden meestal voor de 38e week gehaald omdat het risico anders te groot wordt)
Verder kon ik helemaal niks vinden wat er ook maar enigzins op leek.
Daarna heb ik uiteraard wel direct gebeld. Een telefonisch gesprek met de assistente was genoeg.
Ik moest gelijk naar het ziekenhuis om bloed te prikken en te testen.
De uitslag duurde heel lang. En de horrorverhalen die ik op internet gelezen had maakte ons zo bang!
De jeuk was vooral 's nachts... dus veel smeren met menthol gel, warm bad, koud bad, blaren van het krabben en weinig slapen.
Ik kwam er zelfs achter dat de pijn van heel hard krabben of heel heet water fijner was dan de jeuk. Echt bizar!!

14 Juli

Vandaag werden we gebeld over de uitslag van de zwangerschaps-cholestase.
Zoals verwacht was deze niet goed. Ik had een waarde van 23... boven de 10 is het fout geloof ik.
Gelukkig konden we vandaag ook gelijk terecht in het ziekenhuis.

Daar werd eerst een ctg (hartfilmpje van de baby) gemaakt. Daarvoor moest ik een half uur met 2 banden om mijn buik liggen.
Ze konden dan de hartslag zien, de bewegingen van de baby en weeën/harde-buiken.

Daarna konden we naar de gynaecoloog.
Die moest een hoop gegevens hebben en heeft ons het e.e.a. uitgelegd.
We wisten natuurlijk al heel veel van internet.
Vanaf nu moet ik 2 x per week voor controle (echo, ctg, vruchtwater meting en flow (is volgens mij de werking van de placenta)
Verder word ik rond of niet veel later dan week 38 ingeleid, maar afhankelijk van de toestand kan het dus ook eerder zijn.

De gynaecoloog heeft nog een echo gedaan om te kijken of “Olaf” goed was gegroeid, en dat was hij gelukkig.
Hij is al zo’n 3 kilo en haar berekening gaf aan; 36 weken en 3 dagen. Dat is dus al meer, want ik ben vandaag precies 36 weken.
Ik had voldoende vruchtwater en de placenta doet goed zijn werk.
Hartfilmpje was trouwens ook heel mooi. Dus ons mannetje doet het gelukkig nog prima.
Ik heb medicijnen gekregen tegen de jeuk.

Daarna mocht ik nog even door naar een chagrijnige zuster om 6 buisjes bloed af te geven en werd er een test gedaan dat ze een sneetje in mijn onderarm maakte en keken hoe lang het bleef bloeden.

17 Juli 

had ik wat bloedverlies en mocht ik eerder bij de gynaecoloog komen. CTG gehad. Met de baby ging gelukkig alles goed.
Mijn lever-waardes waren wel heel slecht en moest direct opnieuw bloekprikken om te testen.

18 Juli

Vandaag WEER naar het ziekenhuis geweest.
Plaste ineens veel bloed. Gynaecoloog heeft nogmaals alles goed gecontroleerd en waarschijnlijk heeft het gelukkig niet met de zwangerschap te maken.
De uroloog kon er in dit stadium van de zwangerschap ook niks aan doen, dus het zal moeten wachten tot na de bevalling. 2x urine getest maar geen sporen van infectie.

Vervelender nieuws was dat de lever waarden waren verhoogd.
Vandaag weer bloed geprikt. Vrijdag weer afspraak... (als ik morgen niet weer ineens moet... pfff)
Waarschijnlijk moet "Olaf" week 37 al gehaald worden. Risico wordt te groot.
Ik ben nog nooit in het ziekenhuis geweest... en nu al 4x in 1 week. Bizar.
Maar het maakt me allemaal niks meer uit. Als onze uk maar gezond ter wereld komt!!

23 Juli

Vandaag weer controle gehad.
2 afspraken terug ging het slechter en zou het deze week misschien al moeten gebeuren. Maar de vorige afspraak was alles stabiel dus kon het weer uitgesteld worden.
En vandaag waren de waardes zelfs verbeterd!
Dus onze kleine man mag nog tot volgende week doorgroeien.
Woensdag en vrijdag weer controles.

Ik raak al helemaal gewend aan al die onderzoeken. Maar toch wel heftig hoor 3x week bloedprikken, aan de ctg en echo's.
Met bloedprikken hadden ze nu aan 1 buisje genoeg ipv de gebruikelijke 6.
Dat viel weer mee. Maar ik kom wel aardig over mn fobie heen zo.
Mja ach... al zouden ze liters nodig hebben... Alles voor ons ventje heh.

30 Juli , (38 weken en 2 dagen)

Eindelijk de dag waarop ik ingeleid word!
's Ochtends kreeg ik een vaginaal tabletje die het allemaal op gang moest brengen. Om het uur moest ik aan de ctg, maar in de tussentijd veel lopen... dat zou helpen.
Helaas regende het en hadden we na een half uurtje het hele ziekenhuis al gezien van binnen.
Ik kreeg wel iets wat harde buiken maar niet heel erg.
Er leek niks te gebeuren. Rond 3 uur kreeg ik nogmaals een tablet. Deze ging ineens erg snel zijn werk doen.
Al gauw had ik regelmatige weeën.
Met het avondeten (spaghetti) kon ik nog wel normaal eten, wel met wat pauzes als er een wee kwam.
Ondertussen werd er een kersverse moeder bij mij op de kamer gelegd.
Mijn weeën werden steeds heftiger en ik zat me onwijs groot te houden omdat de kamer continue vol stond met kraamvisite.
Echt verschrikkelijk! Op een gegeven moment ging het niet meer en werd ik eindelijk, al huilend, naar de verloskamer gereden.
Daar moest ik erg lang wachten. Mij was verteld dat bij 6cm het vruchtwater al lek gepikt zou worden. Dan zou het sneller gaan.
Maar dit gebeurde niet.... de gynaecoloog was naar huis gegaan. (we kregen niet veel info)
Rond 22u had ik eindelijk voldoende ontsluiting en mocht ik eindelijk persen en 22:21u werd onze zoon gezond geboren.

En toen was daar eindelijk de roze wolk en konden we gaan genieten! :D