11 jaar geleden
Allemaal ontwikkelingen
zo snel en zoveel ontwikkelingen dat je het amper bij kunt houden...
Tjee, wat gebeurd er toch allemaal in mijn leventje. Ken je dat, dat gevoel dat je leven zomaar ineens een andere wending neemt en een totaal andere richting opgaat en dan in 'full speed', zo snel en zoveel ontwikkelingen dat je het amper bij kunt houden.
Heerlijk vind ik het om niet meer voor een baas te werken, tegelijkertijd is het doodeng en moeilijk om je eigen bedrijfje van de grond te krijgen, iedere dag omringt door producten voor kinderen en kinderwinkels.
Het is niet te voorkomen dat je hormonen tekeer gaan als een gek als je alleen maar te maken hebt met kinderproducten, babywinkels en kids..... ik bedoel, ik ben geen 18 meer en mijn eierstokken denken: leuk en aardig dame, maar zou je niet eens zorgen voor wat bevruchtingsmateriaal, je bent niet de jongste meer (al zie ik mezelf nog graag als 18+)
Nu heb ik zelf www.mamabear.nl opgezet, maar in mijn laatste baan voor een baas zat ik ook in niks anders dan kinderwinkels en had ik zwangere vrouwen aan de lijn.... zou het universum mij iets proberen te vertellen??
Wanneer is het juiste moment, voel je dat of neem je opeens de sprong in het diepe en kijk je dan of je kunt zwemmen. Ik hoor zo vaak om mee heen dat er tijdens de zwangerschap ineens dat paniek stemmetje is, want je kunt niet meer terug. Mensen worden steeds eerlijker over dat 'niet zo'n roze wolk'verhaal, maar je krijgt er veel voor terug zeggen ze dan. Tja, dat maakt de keus allemaal niet makkelijker....
Ach, ik kan praten wat ik wil, maar denk dat er op een gegeven moment geen keus meer is....mn verstand wint het niet van mijn hormonen en in mijn beleving weegt het zware ervan niet op tegen het mooie wat je ervoor terug krijgt. Als ik dan een liedje hoor van Marco Borsato van 'slaap maar', dan biggelen de tranen over mijn wangen en denk ik..... zwembandjes om en springen maar....