Alle babyspullen verkopen...of toch een derde?

Toen onze tweede knul geboren werd scheelde hij 21 maanden met zijn broer. Twee knullen! Geweldig! Het was een drukke tijd, maar ook heel erg leuk! We wilde graag de tweede dicht op de eerste. Als het aan ons lag hadden ze nog dichter op elkaar gezeten. 

Nu gaat de jongste over een half jaar naar school en dan heb ik weer tijd voor mezelf! Heerlijk met een boek op de bank, sporten of juist in een snel tempo het huis poetsen zonder dat je peuter wilt 'helpen'. 

Maar telkens als ik een kinderwagen voorbij zie komen begint het te kriebelen. Of als vrienden van ons wel voor een derde willen gaan. Ons hart zegt dat we beide een derde willen. Mijn man komt uit een gezin van drie ik uit vier. Dus voor ons is de eettafel nog niet vol genoeg. Maar we zijn ook van mening dat we een weloverwogen keuze moeten maken wat betreft wel of geen baby.

Wat als het kindje niet gezond zou zijn. Bij de eerste twee dachten we daar niet zo over na. Voor ons was het kindje hoe dan ook welkom! Maar nu we inmiddels twee gezonde knullen hebben is dat anders. We moeten nu niet alleen aan onze wensen denken, maar ook aan hun toekomst. Weer het gezeul met tassen vol voeding, kinderwagen, wipstoeltjes en alle andere baby attributen. Weer terug naar de gebroken nachten, krampjes, tepelkloven en dan heb ik het nog niet eens over de hormonen!

Ik ben nog maar 30 dus hoef niet heel snel een keuze te maken. Maar ik zou het niet leuk vinden als er teveel jaren tussen de jongste twee zou komen te zitten. Aan de andere kant. Als de oudste twee naar school gaan heb ik alle tijd om me terug te trekken op m'n roze wolk samen met de baby. Dat was bij nr twee wel anders. 

Wat de keuze ook mag worden. Spijt zal ik nooit krijgen mochten we voor een derde willen gaan. Wel kan ik spijt krijgen als ik over tien jaar denk... Ik had nog zo graag een derde gewild!