Aftellen maar...

Pff... ik had niet gedacht dat ik zo aan het aftellen zou gaan bij de tweede. De eerste 30 weken schoten voorbij, ik heb er namelijk al 1 rondlopen waar je de dagen mee doorkomt. Jestin is nu bijna anderhalf en geweldig om me de hele dag mee te plezieren, mijn avontuurlijk ventje...

Ik ben 18 juni uitgerekend, maar wat hoopte ik toch dat de baby zo rond 37 à 38 weken in mijn armen zou liggen... Niet dus, wat ongeduldig wachten als gevolg heeft. De uren tikken voorbij op de klok terwijl ik eigenlijk nog even van de rust zou moeten kunnen genieten (dadelijk kraamvisite, enz. is een stress op zich geworden). 's Avonds op bed hoop ik bij elk steekje wel dat er meer gaat volgen, maar helaas. Ze komt wanneer ze zelf wil komen en hopelijk voor mij gaat het nu niet lang meer duren...