Adoptie onzekerheid - adoptie

Een aantal maanden geleden had mijn moeder het over de 9 maanden beurs. Deze is pas in februari en toen we het er over hadden, leek het nog mijlenver weg. Mijn moeder vertelde dat we even moesten wachten en dat er dan altijd van die acties zijn (want sparen!).

Vorige week viel er een mailtje op de digitale mat en daar was het dan… een 2=1 actie. 2 kaartjes halen en dan maar 1 betalen. Ik heb het mailtje gelezen en even naar de site gekeken en ergens bekroop me een vreemd gevoel.
Hoor ik daar wel thuis? Ik bedoel; ik loop zometeen tussen de zwangere vrouwen (of ze al dan niet hysterisch zijn laat ik in het midden hahahaha). Ik ben niet zwanger, verre van dat zelfs. We verwachten wel een kindje, maar daar hangt nog zoveel onzekerheid omheen.

Het is een beetje te vergelijken met al die win acties op Facebook en Instagram waar je allemaal leuke dingen kan winnen voor je kindje. Ik lees dan in de reacties ‘voor onze dochter die we in januari verwachten’, ‘voor onze bink die in december komt’.
Ik haak dan vaak af, omdat ik denk dat zij het veel harder en eerder nodig gaan hebben. Bink meldt zich namelijk al binnen een paar maanden. In ons geval… ik heb daadwerkelijk geen idee wanneer en of er een ‘Bink’ komt.
Het voelt een beetje alsof ik er geen recht op heb, alsof het niet echt is. Ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen, want ik weet niet hoe ik het anders uit moet leggen.
En daar stoei ik af en toe mee… leuk die olifantendracht, maar niemand ziet iets aan me (of aan mijn man hahaha). Wanneer mag ik meedoen aan de dingen die zwangere vrouwen doen? Wanneer is de juiste tijd?
Ik ben niet zwanger, maar we zijn wel in verwachting, toch? Of is dat pas als we ons daadwerkelijk hebben ingeschreven bij een vergunninghouder? Of eigenlijk pas als onze papieren in de USA liggen? Of pas als er een match is? Wanneer ben ik ‘paper pregnant’? Oh en kan ik dit maken richting een birth mother? Of is dat ongepast?
Heeft iemand hier een handboek voor?

Mijn man, zo lekker nuchter als hij is, vindt het onzin. Hij ziet het als een soort van zwangerschap vanaf het moment dat we hebben besloten om voor adoptie te gaan. Maar dan zonder hormonen, we’ve had our fair share of that!
Dus hij zegt, gewoon doen!
En ik weet dat hij gelijk heeft en dat dit in mijn hoofd zit. Het lijkt alsof ik ergens een validatie zoek dat ik ook ‘los’ mag gaan. Dat het oké is en dat in verwachting zijn ook andere vormen kan hebben.
Dus als kleine overwinning op mezelf heb ik 2 kaartjes aangeschaft. Ik weet het, het is pas in februari, waarom nu al kaartjes, are you out of your freakin’ mind? Blame my adoption insecurity. Geen hormonsters, maar dikke vette onzekerheid. En om een punt te maken naar meselfie ga ik er gewoon naartoe, met mijn moeder! En hopelijk draagt dat bij aan het gevoel dat we een kindje verwachten.