8 Maanden tot we voor "mogen" gaan

Ik zeg bewust "mogen" want er is natuurlijk niemand die ons tegen houdt. In vorige blogs hebben jullie kunnen lezen dat ik voor het dilemma stond, wanneer ga je voor nog een kindje in een gezin. En daarna was de knoop doorgehakt, mede dankzij de mama's hier, maar met name door mijn man, dat we er in ieder geval niet te lang mee zouden wachten. In eerste instantie wilden we wachten tot de jongste 2,5-3 was. 

Inmiddels is het duidelijk wanneer we er voor kunnen gaan. Van alles was belangrijk, maar met name de wens van mijn man heeft er voor gezorgd dat we er toch eerder voor willen gaan. Die zou morgen al willen starten, maar ik ben een gevoelsmens, maar ook een denker. Dit ging allemaal net iets te snel.

Waarom mei? Omdat we dan financieel er veel beter voor staan. Dit is niet het allerbelangrijkste, maar zorgt er wel voor dat er meer rust is in mijn hoofd en ik er echt aan toe zal zijn. Het geeft me de tijd om nog aan mijn lichaam te werken. Niet zozeer de kilo's als mijn conditie. Ik wil een goede conditie en een sterk lichaam hebben. Ik weet hoeveel een zwangerschap vraagt van een vrouw en vandaar deze wens. Daarnaast is onze jongste dan weer een half jaar ouder wat op deze leeftijd een heel groot verschil maakt in zelfstandigheid. En nogmaals de rust van een stabielere financiële situatie zal er voor zorgen, dat ik daar geen zorgen over hoef te maken. Ik als zelfstandige weet niet of ik na mijn zwangerschap terug zal kunnen naar mijn werkgever. Door deze komende maanden te gebruiken om extra te sparen, hebben we een buffer en staan we er beter voor. Kleintjes kosten nu eenmaal een hoop geld :). Ook geeft het de tijd om mijn cyclus een beetje te gaan doorgronden. Ik heb in mijn eerste blogs beschreven dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap er achter kwam dat ik een schildklierafwijking had. Hierdoor was ik zeer onregelmatig (lees eens in de 50-100 dagen) ongesteld. Nu inmiddels goed ingesteld met medicatie heb ik deze maand voor het eerst in mijn leven een cyclus binnen de 'geaccepteerde' grenzen gehad, namelijk 30 dagen. Als we straks er voor gaan, weet ik in ieder geval hoe mijn cyclus er een beetje uitziet en kunnen we vol uit de startblokken gaan. 

Nu we de "datum" weten dat we er voor gaan, maakt het het wel echt. En geeft het echt een soort kerst/sinterklaas/verjaardaggevoel maar dan keer honderd. Ik ga echt aftellen en ben heel benieuwd hoe het straks zal vergaan. Ik mag nu bijna net zolang aftellen als een bij een zwangerschap, dat vind ik ergens ook wel grappig.