#6 Een grote verrassing!

We genieten volop van onze Niméa, het is wennen in het begin maar door de overweldigende liefde voor haar heb ik er veel voor over. Het is een heerlijk lief en tevreden meisje. Ze groeit goed, ontwikkeld goed en is vrijwel altijd vrolijk. De tijd gaat veel te snel voorbij.

Niméa word alweer 1 jaar. Een heerlijk wijs meisje.

Ondertussen maak ik mijn school af en diplomeer ik. Ik ben trots op mezelf dat het me allemaal gelukt is. Ben er druk mee bezig geweest en heb daardoor soms meer van Niméa moeten missen dan ik had willen doen. Maar voor het goede doel! Op mijn 18e heb ik toch maar mooi mijn studie afgerond en een mooi gezin.

We besluiten lekker met ons gezinnetje op vakantie te gaan. Ik merk dat ik enorm moe ben en het niet bijgeslapen krijg. Ik dacht dat het beter zou gaan als ik klaar was met school maar t word niet beter.

We hebben ondanks dat een heerlijke vakantie en genieten volop van ons inmiddels 17 maanden oude meisje. Na de vakantie besluit ik langs de huisarts te gaan. Misschien kan hij mijn bloed nakijken of ik misschien een lage ijzer heb oid. Ook moet ik urine inleveren omdat ik ook wat buikklachten heb.

Die middag, 4 augustus 2010, belt de huisarts me op. Hij zegt 'Een aantal resultaten zijn al binnen, je ijzer is inderdaad aan de lage kant maar dat heeft wel een reden... je bent zwanger. Gavin moet mijn enorm verbaasde en geschokte gezicht gezien hebben want hij kwam meteen naar me toe. Ik vertel hem wat de dokter zei. 'WoW die had ik niet zien aankomen zeg. Maar wat een mooi cadeau!' Zegt Gavin. 'Ik moet het even laten bezinken hoor. Ik vraag me af of ik wel net zoveel kan houden van een ander kindje als dat ik dat van Niméa doe.' zeg ik tegen Gavin. 'Natuurlijk wel, ik hoor vaker dat mensen zich dat afvragen maar het komt altijd goed'.

De volgende ochtend bellen we de verloskundige, ze feliciteert ons. We kunnen de week daarna langs komen. Opnieuw heb ik geen idee hoelang ik zwanger ben.

Op 10 augustus 2010 hebben we de afspraak bij de verloskundige en de eerste echo. We schrikken ons allemaal een hoedje zodra we kijken. In plaats van een klein vlekje te zien, zien we een hele baby in beeld met armen, benen en alles erop en er aan. De verloskundige meet het hoofdje, het buikje en het bovenbeentje, ze komt uit op 17+5 weken. Wow, al gewoon bijna op de helft! We zijn uitgerekend op 13 januari 2011.

Niméa word grote zus!