6 De zoektocht naar de aortaboog

De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen! Niet alleen zat ik tussendoor tegen een opname aan, doordat ik weer tekenen had van een zwangerschapsvergiftiging, ook onze kleine man was behoorlijk ziek geworden en kon elk moment opgenomen worden. Vandaag leek alles weer een beetje zijn normale ritme te krijgen en in tegenstelling met de vorige echo, was het nu snel middag. Vlak voordat we naar binnen mochten liet een schattig meisje in de wachtkamer duidelijk horen dat ze naar de wc moest, waarbij ik toch mijn lach niet helemaal kon inhouden. Maar harde knallers stinken niet toch? haha.. Toch fijn om op zo'n onschuldige manier even wat spanning kwijt te raken. Om half 2 mochten we weer de kamer in voor de uitgebreide echo. Omdat we in eerste instantie voor de aortaboog komen en ons meisje er goed voor lag, ging onze echoscopiste daar als eerste naar kijken. Uiteraard is ons meisje, ons meisje niet als ze goed mee blijft werken en gaat ze erg tegenwerken en draaien waardoor ze er uiteindelijk weer niet goed voor lag.. Net haar grote broer ;)

Alles in haar lichaampje worden weer na gemeten en wat blijkt, haar 'bekken niertje' lijkt toch groter te zijn en hoger te zitten dan ze in eerste instantie dachten. Dus in plaats van dat het niertje helemaal niets doet, blijkt het niertje wel degelijk te functioneren! Nou het eerste positieve puntje kunnen we in onze zak steken. Hierna gaat ze door naar de armpjes. Waar de onderarmpjes tijdens de vorige echo helemaal niet waren gegroeid, is er nu toch wel enige groei zichtbaar. Nog steeds lopen haar onderarmpjes achter qua grote, maar ze groeien in ieder geval wel weer wat! Er is zelfs enige twijfel of ze echt haar spaakbenen mist... UHH WAT?? Ja ze zei het echt, het lijkt of er toch een spaakbeen groeit als ik de echo kop op een andere manier er op zet. Helaas is het de rest van de echo niet duidelijk te krijgen of er daadwerkelijk een spaakbeen zit en welke lengte deze heeft, maar hé, mijn dag kan al bijna niet meer stuk! Haar handjes zijn ook niet goed te zien, dus de stand hiervan en hoe het met haar vingertjes zit kunnen we niet meer bekijken. Zowel bij de niertjes als de armpjes ziet het er, voor zo ver mogelijk, positief uit!

Dan wordt als laatste nog de cardioloog erbij gehaald. Met 2 dames sterk komen ze het hartje van onze kleine meid onderzoeken. Het hele hartje ziet er weer keurig uit, alleen die aortaboog blijft een dingetje. Onze dame werkt weer niet mee (Haha..) dus mag de cardioloog in opleiding het weer proberen. Zij krijgt een stukje in beeld maar niet alles. Onze dame opzij duwen heeft geen zin, want ze duwt net zo hard weer terug.. (you go girl!!) De cardioloog geeft aan, dat ondanks dat ze niet alles in beeld hebben kunnen brengen het er niet op wijst dat de aortaboog te smal is. Ze wil wel dat na de geboorte er een echo gemaakt wordt, om dit helemaal uit te sluiten. Dus na de geboorte krijgt ze zowel een echo van haar hartje als van haar niertjes. Nog meer goed nieuws dus!

Als laatste mogen we bij de gynaecoloog naar binnen. De echo was duidelijke en in principe positief en ze vraagt of wij nog vragen hebben. Dus ik kon mooi meteen navragen hoe dat nou zit met eventueel inleiden. Mijn man zei namelijk een paar weken geleden tegen mij dat de gynaecoloog in een van de eerste gesprekken dat gezegd had, maar ik heb dat echt compleet gemist. Wat blijkt, mijn man had het helemaal goed gehoord. (Hulde aan mijn lieve man!) In de meeste gevallen waarbij ze 'afwijkingen' verwachten wordt de bevalling ingepland, maar de keuze is aan de ouders. Ook is het even afhankelijk van hoe onze dame het blijft doen, dus als we over 4 weken weer terug komen met een uitgebreide echo, wordt er meteen een bevallingsplan opgezet. Dan komt het in ene wel dichtbij hoor! Op zich vind ik het wel fijn om die keuze te hebben, want je dochter en je zusje op de zelfde dag jarig klinkt heel leuk, maar gezien de reistijd en planning van verjaardagen vieren, toch handiger als het net even wat dagen scheelt. Daarbij is er nog een kans dat het sowieso gepland moet worden, want onze jonge dame ligt nog lekker met haar kontje naar beneden. In dat geval wordt het dan een keizersnede, want ik ga geen extra risico nemen met een draaipoging. Als laatste nog even een bloeddruk controle en die is helaas weer wat verhoogd, dus ook hiermee een kans dat deze dame eerder moet worden gehaald. 

Al met al een goede echo en we kunnen weer gerust ademhalen. Ik sta er nog positiever in en ik heb nog steeds hoop, dat de armpjes gewoon helemaal goed blijken te zijn, hoe vaak hoor je niet dat er tijdens echo's van alles 'mis' is en er bij de geboorte niets aan de hand blijkt te zijn? En daarbij, de wonderen zijn de wereld nog niet uit...