8 jaar geleden
5 weken na de eerste bloeding, nog steeds bloedverlies!
Wat zou jij doen als ze je vertellen dat je ieder moment je gezonde baby kan verliezen? Dat alles goed kan blijven gaan, of totaal niet?
Een week geleden schreef ik over mijn plotselinge ziekenhuis opname met 15 weken zwangerschap.
Het gaat alweer een poosje goed, nou goed.. Mijn kind is gezond. Niets mis mee (over een paar uur de 20 weken echo dan weten we het 'zeker') De meeste mensen in mijn omgeving zijn het alweer vergeten, vragen er niet meer naar en denken er niet meer aan. Logisch wat mij betreft. Directe kennissen en familie vraagt wel wat vaker hoe het gaat. Iedereen is vol hoop. Het gaat al weer zo lang goed.
Dat wel, alhoewel, wat de meeste even vergeten is dat er per dag nog 5 tot 10 keer bloedverlies is. Nog steeds. De laatste dagen wat minder (ik durf amper blij te zijn) Maar ondertussen heb ik manlief al voor de tweede keer op maandverband uit moeten sturen. Probeer het eens bij jou man trouwens, krijg je leuke verhalen van. (hij gooide het bij een totaal onbekende in het wagentje.. dat bleek ook een oudere vrouw en die keek hem bepaald raar aan..)
Toen ik net terug kwam uit het ziekenhuis was ik ontzettend bang. Ik had via via gehoord dat kindjes onder de 16 weken (miskraam) niet mee naar huis mochten. De opluchting was groot toen ik voorbij die leeftijd was. Het kan ieder moment mis gaan. Totdat het kindje geboren is, blijft dit een heel groot risico. En ook al wil ik er niet aan denken, ik doe het wel!
Mijn man en ik hebben er wel eens over gepraat, verspreid over meerdere dagen en zelfs weken. Wat als.. echt praten erover konden we niet. Informatie erover opzoeken haast nog minder. En toch moest ik het weten. Noem me misschien heel raar, maar ik wilde niet voor verrassingen komen te staan. Dat je bijvoorbeeld je kind achter laat omdat het ziekenhuis dit van je wil, terwijl je heel andere rechten hebt.
Met veel tranen en verdriet, steeds weer wat opgezocht. Steeds een beetje info erbij. Niemand kan mij nu meer wat wijs maken, als mijn nachtmerrie waarheid wordt. Ik weet zelf wel hoe het zit. Ik had het gevoel dat ik dit verplicht was naar mijn kindje, om het te beschermen, ook als..
Wat zou jij doen? zou je je rechten willen weten? Of zou je alles op je af laten komen? Zou je later spijt hebben als je niet wist waar je aan toe was, als.. En je daardoor een min of meer gedwongen keus maakte die je achteraf gezien niet had hoeven/willen maken?
Of ben ik nu zo raar?
Anoniem
Hoi, ik herken heel veel in je verhaal. Met 15weken hier enorm gaan bloeden. Dit heeft nog een maand doorgesudderd. Oorzaak ook een hematoom, zit er nog steeds. Ben heel bang voor te vroeg breken vd vliezen die hierdoor aangetast kunnen worden. Hoe ver ben je inmiddels en hoe gaat het nu met je en je zwangerschap? Sterkte, groetjes Sanne
Annemiek2
Dit klinkt voorzicht hoopvol. Inderdaad liever wat vloeien dan de kans in ene keer een hoop bloed te verliezen en dan nog erger. Heel veel sterkte en ik hoop dat alles goed gaat komen.
Ladu
Hoi Annemiek, de placenta werd door de verloskundige al opgezocht vanwege mijn angst dat hij bij het keizersnede litteken zou gaan zitten. Hij zit netjes op de achterwand (in mijn rug) en ligt absoluut niet bij de baarmoedermond. Inmiddels is al gebleken dat het hematoom weg is, mijn baarmoedermond iets geopend is. Dit verklaard dat ik nog steeds bloed verlies, want er is een vaatje dat niet dicht wil. Oorzaak hiervan is onbekend. Voor mij is het vervelend dat ik blijf vloeien, maar het is beter dan dat er weer een ophoping van bloed in mijn baarmoeder komt. Als dit te veel druk geeft en het komt in 1 keer naar buiten, kan dit weeën opwekken. En hier doen ze de komende tijd ook nog niets aan. Waarschijnlijk pas als we in de buurt van de 24 zitten. En inderdaad, ik ken jou gevoel als geen ander. Als ik eenmaal maar op de 24 zit, durf ik weer positief te worden. En dat je dan nog een heel ziek kindje hebt weet ik ook best, maar je hoeft tenminste niet toe te kijken dat er niets gedaan kan..
Anoniem
Ik zou graag mijn rechten willen weten en ik vind het zeker niet raar dat jij/jullie ze willen weten. Het ziekenhuis werkt met protocollen en als je geluk hebt zijn die al aan nieuwere ideeën aangepast. Protocollen zijn alleen maar richtlijnen, het zijn geen wetten. Als het anders kan, dan mag dat in een meewerkend ziekenhuis ook. Jij bent de moeder, dus het moet voor jou goed voelen. Ik denk dat we sowieso dat kennis je meer mogelijkheden biedt en ieder geval meer emotionele houvast. Iedere keer bloedverlies. Heftig. Dit is niet bepaald genieten van een zwangerschap. Ik hoop voor je dat er uit de echo niets komt, behalve een gezond kindje. En dat je iedere keer een week erbij kunt tellen. Ik heb een miskraam gehad met 11 weken en de geboorte gebeurde gelukkig thuis. In Nederland mag je gelukkig afwachten of de geboorte van een dood kindje vanzelf of gang komt (in ieder geval bij miskramen). Ik wist al een paar weken dat het niet goed was en op een gegeven moment zijn we naar het ziekenhuis gegaan voor een echo. Er was geen hartslag. Op de avond van de geboorte hebben we het kindje met een ritueel in de tuin begraven. Bijna een week later ben ik nog wel gecuretteerd, omdat de placenta niet geboren was.