5 Opzoek naar het vermiste niertje

4 weken geleden is onze laatste echo geweest in het WKZ. Op een mogelijk te smalle aortaboog en 1 vermist niertje na zag deze er goed uit, op de afwijking van haar onderarmen na natuurlijk.

Ik moet eigenlijk zeggen dat ik er de afgelopen weken goed in stond. Ik zag het positief in en begon steeds meer vertrouwen er in te krijgen dat het goed gaat komen met ons meisje. Maar de afgelopen dagen merkte ik dat ik toch zenuwachtig begon te worden. Niet perse voor slecht nieuws, maar zeker wel bang dat mijn positiviteit de grond ingeboord zou gaan worden.

Vandaag om 14.45 uur hadden we dus de afspraak om opzoek te gaan naar het vermiste niertje, om 14.00 uur manlief opgehaald van zijn werk en op naar Utrecht. Doordat het vrij rustig was op de weg waren we er al 14.20 uur en kon manlief even een 'frisse neus' halen.. ;)

Ik was me alvast gaan aanmelden en nam plaats in de wachtkamer. Even tussendoor de blaas legen want daar wordt flink op los geschopt en aangezien ik vaak wel een uur mag liggen is het toch fijn als je niet constant het gevoel van hoge nood hebt..

Om 14.30 werd ik al naar binnen geroepen, dus gingen we alvast beginnen en zou mijn man zich iets later bij ons voegen. De eerste metingen waren gelukkig goed, wat er gemeten wordt groeit allemaal goed. Ook zien we dat ze al lekker bolle wangetjes heeft en is ze lekker aan het smakken. Ze is erg bewegelijk dus makkelijk maakt ze het zeker niet! Al vind ik het wel grappig om de bewegingen te voelen en te kunnen zien op het scherm. Voor het zoeken van het niertje ligt ze niet in de juiste postitie, dus even door naar de rest wat in het buikje zit. Het hartje wordt weer nagekeken, maar de aortaboog is nog steeds niet duidelijk te vinden. Hier gaat ze straks samen met de gynaecoloog nog even naar kijken en na nog wat andere metingen wordt eerst de Uroloog opgeroepen om mee te kijken naar de niertjes. Het linker niertje zien ze meteen weer zitten en die groeit goed. Bij het rechter niertje zien ze in eerste instantie, na even zoeken, alleen het nierbekken. Dus dan is er toch een kans dat het niertje ergens zit, maar dan op een andere plek. Een niertje ontstaat in het bekken van een kindje en gedurende de zwangerschap schuiven deze omhoog naar de gebruikelijke plek. Het kan dus voorkomen dat een niertje er wel is maar niet naar de gebruikelijke plek is geschoven. Na een paar minuten zoeken zien ze inderdaad een (klein) niertje aan de rechterkant zit, lager dan de gebruikelijke plek. Ze heeft dus 2 niertjes, waarvan 1 verkleinde. De uroloog gaf aan dat dit geen gevolgen voor haar gaat hebben en dat ze hier gewoon normaal oud mee gaat worden. Die onzekerheid kunnen we dus gelukkig van het lijstje strepen. Tussentijds plast ze ook nog even haar blaas leeg, dus die doet het ook gewoon goed! Besloten wordt om een paar weken na de geboorte nog een echo te laten maken van haar niertjes om het toch nog een keer te controleren.

Als de uroloog weg is gaat de echoscopiste verder met het onderzoek. Haar onderarmpjes worden opgemeten en deze zijn helaas niet verder gegroeid. Deze lopen op dit moment dus 5 weken achter in de groei. Haar handjes worden bekeken en bij haar rechter handje zijn alle vingers goed te zien, bij haar linker handje is het niet duidelijk te zien.

Dus wordt de gynaecoloog erbij geroepen om mee te kijken naar het hartje en het handje. Gelukkig weer de lieve dame die wij de eerste keer in het WKZ hadden. Na het hart uitvoerig na te hebben gekeken komt zij tot de conclusie dat de aorta goed doorbloed is, maar dat weer de aortaboog niet goed te zien is. 

Haar linker handje wordt ook uitgebreid onderzocht en het lijkt erop dat alle vingers en het duimpje aanwezig zijn, maar dit kunnen ze nog niet met zekerheid zeggen. Maar ook dit blijft een beetje lastig te zien, mede omdat madam haar voeten er steeds voor langs werpt. 

Na anderhalf uur is de echo klaar en kunnen we door naar de gynaecoloog voor het bespreken de echo en van het verdere beleid.

Met de gynaecoloog hebben we het nog even over de bevalling. Aangezien mijn bevalling van ons zoontje niet de makkelijkste was, ben ik bang dat het nu weer zo zal verlopen en dat het mogelijk te zwaar zal zijn voor ons meisje. Ook gezien de mogelijk problemen die niet te zien zijn op de echo ben ik bang dat dit dan net 'de druppel' zal zijn. Ons zoontje had tijdens de bevalling o.a. zuurstof te kort, achteraf bleek dat te komen door de navelstreng om zijn nek, en het OK-team stond toen klaar voor een spoed keizersnede, die uiteindelijk net niet nodig was. Dus die 'angst' van toen zit er nog in, tel dat op bij deze problemen en dan gaan deze gedachtes in je hoofd spoken.

De gynaecoloog stelt mij gerust en verteld dat zelfs de meeste kindjes met ernstige hart afwijkingen op de natuurlijke manier geboren worden en dat ik mij daar nu echt geen zorgen om hoef te maken. Ze houden mij en ons meisje tijdens de bevalling nauwlettend in de gaten en mocht de situatie veranderen dan grijpen ze meteen in en nemen ze geen risico. Ook als later in de zwangerschap de situatie veranderd kan er nog anders besloten worden, maar voor nu hoef ik me daar dus geen zorgen om te maken.

We spreken af dat er over 5 weken pas weer een echo gemaakt gaat worden, dit keer weer in combinatie met de cardioloog om toch nog een keer die aortaboog goed te bekijken. Als ik vragen heb of onzeker ben mag ik gewoon weer bellen. Wat een fijne mensen zijn het toch in het WKZ, niets dan lof voor hun!

Al met al toch goed nieuws en de positiviteit is er gelukkig nog. We gaan gewoon vol vertrouwen verder en gaan het babykamertje nu helemaal afmaken! Ik heb er zin in!