41 weken en een beetje

Daar waar ik normaal een diepe slaper ben lag ik al een paar nachten gek te dromen. Het toppunt was denk ik toen ik een oordopje (ja mijn man snurkt☠) in mijn mond stopte omdat ik droomde dat het een snoepje was (wat kan ik zeggen ik hou nou eenmaal van eten😅). Maar zo snel kan ik toch niet zwanger zijn en sinds wanneer is dromen een zwangerschapsymptoom? Dus ik besloot zonder Ricardo te testen want hij zal vast negatief zijn.. een plusje? Toch maar even die gebruiksaanwijzing erbij pakken (herkenbaar?🤣), zwanger ik ben gewoon zwanger! Ik denk dat ik nog nooit zo hysterisch Ricardo opbelde om naar huis te komen Haha🤣

We waren in de helemaal in de wolken en alles leek rustig te verlopen, maar in week 6 kwam daar de misselijkheid. Dit hoort erbij dacht ik nog en voelde me enorm schuldig als ik erover klaagde, maar al gauw spuugde ik zoveel dat ik niks meer binnen hield en kreeg ik uitdrogingsverschijnselen. Tot 2 keer toe zat ik op het randje om opgenomen te worden in het ziekenhuis, maar gelukkig bleef dat me bespaard omdat de Emesafene afdoende hielp om de overgeef momenten te beperken. Daar waar ik bekend stond als grote eter ook bij Ricardo zijn vrienden (ik at ze er normaal gesproken allemaal uit🤣🙈) was ik al blij als ik 1 komkommertje binnen hield. Pas bij 24 weken (en ik weet dat veel vrouwen hun hele zwangerschap zich zo kunnen voelen, respect!) en 8 kilo lichter begon ik me langzaam weer beter te voelen. Langzaam aan veranderde de komkommers voor codor chocoladerepen en begon ik aan mijn inhaalslag kwa eten. Hehe eindelijk kon ik genieten van de zwangerschap. Tot de laatste weken .. Tijdens de laatste echo's bleek dat Lowen niet ingedaald was en bij 39 weken werd ik medisch. Het begin van een nieuwe pittige periode....

Wordt vervolgd!