37 Weken zwanger, mag het avontuur al beginnen?

37 weken alweer

Waar blijft die tijd, ik weet nog zo goed dat ik op maandag ochtend de test deed en mijn vriend bruut wakker maakte dat hij opnieuw papa ging worden. De komst van Kruimel was gewenst, het gaf ons weer hoop, een doel en weer gevulde papa en mama armen. Op dat moment waren we al 9 maanden papa en mama van een prachtige dochter en al ruim een half jaar kindloos. Voor ons was 2013 een heftig jaar, een jaar waar niks ging zoals gepland. Zo kwamen we er naar bijna 20 weken achter dat we ouders gingen worden, beviel ik met 38 weken zwangerschap met een HELLP, en overleed onze dochter met 8 weken aan wiegendood. Ja, 2013 was voor ons een achtbaan. We hebben ultiem geluk en ultiem verdriet gekend. We zeiden 2014 gaat anders worden, meer volgens planningen. We wouden verhuizen, en 2 weken voor het tekenen van ons nieuwe huurcontract hadden we die positieve zwangerschapstest in de handen. Een housewarming cadeautje van onze Anne denken we nog altijd. Van af dat moment stond ik onder strenge controles van het ziekenhuis, is mij rust opgedragen, probeer ik de volledige 9 maanden te genieten en ben heel bewust bezig gegaan Anne een plek te geven in ons nieuwe huisje en ons groter gezinnetje. Ik denk dat het me redelijk lukt. Ik zou nooit, maar dan ook nooit over de dood van Anne heen komen. Dat kan niet, dat mag niet eens. Ze is de meest pijnlijke en mooie litteken die ik kan dragen en laat hem graag zien. Als ik dit nu zelf lees denk ik, ik heb ik deze anderhalf jaar best wat bereikt. Anne is meer geworden dan alleen mijn dochter. Ze is mijn trots, ze is deel van mij, ze is wie ik ben, ze is grote zus, oudste kind en ze is deel van dit gezin. Altijd zou haar naam sieren op kaarten, op de muur van ons huis naast de voordeur. Ik ben blij dat we in een tijd leven dat dit mogelijk is, dat ik zo open over haar kan praten, dat ze er bij mag blijven horen. 

En nu 37 weken in mijn zwangerschap met Kruimel. Het huis is er klaar voor, mijn vriend en ik zitten in gezonde spanning, we hebben er zin in. Zover ik heb kunnen genieten van de zwangerschap heb ik dit gedaan. Er is gewoon een donderwolk die we hebben geleerd te accepteren. De roze wolk is gewoon niet helemaal roze. De angst voor een HELLP, de angst voor herhaling wiegendood het blijft. Het meest frustrerende is dat we dit allemaal al hebben mee gemaakt. We hadden een leeg huis die gevuld ging worden. We hadden lege armen die gingen zorgen. We weten nu hoe het voelt en dat maakt het zo erg, het is zo mooi dat geen woord het ouders worden kan beschrijven. We weten het, we willen niet langer wachten. Kruimel je mag komen, je bedje staat klaar. Ik weet dat gebroken nachten en borstvoeding slopend zijn voor je lichaam. Maar ik ken de liefde als je naar je baby kijkt. En dat is het allemaal waard. Opnieuw worden we papa en mama, maar ons huis is nu leeg. Ze zeggen met de tweede gaat alles sneller, niet in ons geval. 

Babyshower

Gisteren werd ik verwend door mijn vriendinnen. Mijn babyshower was een gezellig kippenhok met thee, een tafel vol lekkers, cadeautjes en natuurlijk een smerig spelletje. Omdat ik de vorige keer al de babyhapjes proeven heb gehad kreeg ik deze keer een andere versie van een luiertaart. In elke luier zat een andere vorm van gesmolten chocolade. Jullie kunnen wel een inbeelding maken dat, dat er heel smerig uit zag. Het was lachen, gieren en brullen. Het zag er niet uit, maar gelukkig hou ik van chocolade dus kon ik me er na een kwartier wel over heen zetten dat allemaal niet zo vies was.
Ik heb tegen de meiden verteld dat de babyshower hopelijk geluk brengt. De vorige keer ben ik een week na de babyshower bevallen, dat mag van mij nu wel weer.

Romantische avond met voorweeën.

Gisteravond hadden mijn vriend en ik een spontane romantische avond. Ik had een flesje alcoholvrije wijn gekregen. We deden de open haard aan, schonken voor mij een wijntje en mijn vriend had een pilsje, we hadden een vinyl plaat van Frank Sanatra opgezet, en zaten samen heerlijk voor het vuur. We hadden die avond compleet niet gepland op die manier. We hadden het samen over Anne, over de mooiste litteken die je als ouder kan dragen (maar hopend dat niemand dit hoeft). We hadden het over ons huis, dat we het getroffen hadden een huisje te kunnen krijgen in een kindvriendelijke rustige buurt, een grote keuken met vaatwasser, badkamer met bad, een grote tuin. We spraken nog een keer het geboortekaartje van Kruimel door en fantaseerde over de geboorte en ons leven met Kruimel. Ondertussen was Kruimel heerlijk aan het stuiteren door alle chocolade die ik binnen heb gekregen en was mijn buik al de hele dag voorweeën aan het produceren. Ach de vorige keer had ik geen enkele voorwee, harde buik of indalingswee en nu heb ik het hele rattenplan. Lekker later rommelen de kleine komt vanzelf. 

Nog 3 weken

De planning zegt nog 3 weken, de wetenschap zegt nog 5 en anders halen we hem, mijn gevoel zegt binnen 3 weken. Als het maar niet a.s. vrijdag is dan gaan mijn vriend en ik nog even op de valreep geregistreerd partners worden. Het is een dag dat zijn ouders komen en mijn ouders er ook zijn, we gaan naar het stadhuis en daarna gezamenlijk een hapje eten in ons favoriete restaurant. De wetenschap in ons leven zegt dat dit anders gaat lopen. Ik droomde van de week dat tijdens de "ceremonie" de weeën beginnen. En dat we, als we klaar zijn onze ouders naar het restaurant sturen en wij naar het ziekenhuis gaan.
We hebben ook maar geen gynaecoloog controle op die dag gepland. De vorige zwangerschap zouden we uit eten gaan met mijn schoonouders maar moesten nog even vlug langs de verloskundige gaan voor routine controle, daarna mochten we gelijk door naar het ziekenhuis omdat ik een HELLP had en ik ingeleid moest worden. Mijn volgende controle is nu volgende week maandag, bij de klinisch verloskundige die mij toen hielp bevallen van Anne. Het was 2 dagen voor het overlijden van Anne dat ik nog bij haar op controle ben geweest. Ze had een stagiaire (of co assistent) die de controle`s deed en ik zie haar nog heel vrolijk zitten met mijn dochter op schoot. Ze was duidelijk iemand die trots is op haar vak, en genoot van wat ze heeft geholpen mogelijk te maken.
Maar ikk heb eigenlijk met Kruimel afgesproken dat hij 19 november geboren moet worden. Dan ben ik precies even lang zwanger geweest met Anne als van hem. Ik vond het wel iets moois. Maar ja kinderen houden zich niet aan de planning, mijn lichaam is niet betrouwbaar en je kunt niet in de toekomst kijken. Dat is maar goed ook. Ik kijk totaal niet op tegen de bevalling, zo dramatisch als de vorige keer zou het wel niet worden, ik wordt immers goed in de gaten gehouden en weet waar ik op moet letten.
En wat als die gehaald moet worden, ja dan is het maar zo. Maar ik hoop dat die op 19 november denkt "ik vindt het mooi geweest, ik wil in de armen van papa en mama liggen. Het is hier te krap geworden"

XoXo