28 weken, een magisch moment.

Afgelopen dinsdag, 9 maart, heb ik weer de controle gehad bij de gyneacoloog. Ik was op dit moment 27+5 weken zwanger. Dit keer was ik samen met mijn man Steven, onze dochter Faye was voor het eerst sinds lange tijd uit logeren bij mijn schoonvader. De echo was goed, de metingen klopten en alles zag er weer goed uit. Ons meisje werd al geschat op 1161 gram, iets zwaarder voor dit termijn, maar dat is niet erg. Zoals alle andere keren werd ik ook weer inwendig gecheckt of dat er nog geen ontsluiting was of andere gekke dingen. Dit wordt elke 3 weken gecheckt in verband met de vroeggeboorte van Faye met 29+5 weken. Ook dit zag er allemaal prima uit. Daarnaast werd ook nog mijn bloeddruk opgemeten en die was dit keer zelfs iets lager dan normaal, zal dit komen doordat Faye er niet bij was? (Grapje natuurlijk).

Donderdag 11 maart 2021, 28 weken zwanger, het begin van het derde en laatste trimester. Een magisch moment voor mij met een terugblik op de vroeggeboorte van Faye. Ook al heb ik dit keer echt heel veel vertrouwen dat dit meisje tot minimaal 37 weken blijft zitten, blijft het bewust of onbewust toch nog spannend. Vanaf 28 weken heeft een te vroeg geboren baby een hele grote overlevingskans van ongeveer 96%. Ook al ga ik er niet vanuit dat ze te vroeg geboren wordt, is dit toch wel fijn om in het achterhoofd te houden.

Bij het termijn van 28+4 weken heb ik bij mijn eerste zwangerschap bloedingen gekregen, heb ik een week opgenomen gelegen en ben ik uiteindelijk bevallen met 29+5 weken van onze dochter. Nu dit termijn nadert ben ik er toch veel meer mee bezig dan op het begin van de zwangerschap. Nu waren de omstandigheden bij de eerste zwangerschap ook wel heel anders dan bij deze zwangerschap, maar toch blijft het wel heel spannend.

Door alle checks die we elke 3 weken hebben, ben ik erg hoopvol. Hoopvol dat dit een bevalling gaat worden op een normaal termijn, dat ik mijn meisje meteen op mijn borst krijg nadat ze geboren is, geen baby in een plastic zak en meteen aan alle toeters en bellen. Ik kijk hier echt naaruit. Hierdoor neem ik alle lichamelijke ongemakken voor lief. Ja natuurlijk klaag ik ook dat ik hier last van heb en heel eerlijk, ik vind dat dit ook echt wel mag! Maar dat maakt mij niet minder dankbaar dat ik voor een tweede keer vrij makkelijk zwanger ben geworden ondanks mijn PCOS. Juist hierdoor weet ik dat het ook heel anders had kunnen lopen en dit maakt mij extra dankbaar. 

Vind jij dat een zwangere vrouw mag klagen als ze ergens last van heeft tijdens de zwangerschap?