2016 een geleefd jaar

Iedere vrouw die zwanger probeert te worden kent het wel, bijhouden wanneer de vruchtbare periode is en daar hebben ze voor chaoten zoals ik een handige app voor. De maanden gaan voorbij en toch wil het niet lukken, en daar kwam ineens het bericht dat het met oma nog veel slechter ging. 

In plaats van door te gaan met proberen zwanger te raken werden de trouwplannen vooruit geschoven. En daar kwamen ineens de trouwbeurzen, winacties en bij elkaar scrapen van de laatste centen. Een schoonma die vanwege haar geloof de datum bepaalde, mijn ma die zich achtergesteld voelde. Bruidsmeisjes die niet met elkaar praten en alles via mij deden. De droombruiloft die we voor ogen hadden is het niet geworden door alle toevoegingen en stress die het met zich meebracht. Maar terugkijkend probeer ik de leuke en mooie dingen vast te houden van de dag zelf.

Onze huwelijksreis werd een midweekje naar een waddeneiland waar we enorm hebben genoten. Maar bij thuiskomst kwam ik er vrij snel achter dat ik misschien toch de verkeerde keus had gemaakt. Mijn man is namelijk verslaafd.... hiervoor is hij in behandeling geweest, en dit is een jaar goed gegaan. Het heeft een heleboel vertrouwen van mij gekost, en nog was er af en toe een moment dat ik vermoedde dat hij gebruikt had. Tot ik er na de huwelijksreis achter kwam dat hij geld had gepakt uit de spaarpot en loog waar hij het aan uitgegeven had. 

Beetje bij beetje wordt de puzzel compleet, hij blijkt zover heen te zijn dat hij opnieuw hulp nodig heeft, na 13 jaar gebruik kun je niet zomaar stoppen en het blijkt dat hij nog vaker heeft gebruikt. Het ultimatum is gesteld, mijn vangnet ligt klaar en is op de hoogte. En nu gaan we weer verder met ons gevecht, nu tegen de drugs en daarna zien we verder. 

Vanzelfsprekend is de kinderwens uitgesteld, maar dat wil niet zeggen dat ik niet dolgraag wil, als ik iemand met een kinderwagen zie lopen of een peuter naar me zwaait dan staan de tranen me in de ogen. Wanneer is het onze tijd???