20 weken echo.....wat spannend !

Afgelopen week was het eindelijk zover, de 20 weken echo. Ik heb er lang naar uitgekeken maar ben er ook heel zenuwachtig voor geweest. Omdat ik inmiddels 41 jaar ben....ongepland zwanger, maar wel heel blij met dit nieuwe kleine prulletje.....kwam ik in aanmerking voor de combinatie test die ik bewust niet heb laten doen. Bij onze jongste dame heb ik deze test wel laten doen, met als gevolg een hele stressvolle zwangerschap doordat uit de test kwam dat er een kans van  1 op 30 was op een kindje met Down. Deze keer dus geen test omdat we toch geen vruchtwaterpunctie willen laten doen en dus de test ook geen zin heeft en alleen maar stress en onzekerheid oplevert. De 20 weken echo vind ik wel belangrijk omdat dan eventueel ook al voor de geboorte ingegrepen kan worden bij bepaalde afwijkingen. Wel heel spannend dus, de bloeddruk werd gelukkig na de echo gemeten , anders was die zeker niet goed geweest.  Gelukkig zag alles er goed uit, het kleine prulletje was flink aan het gymen en we weten nu dus ook wat het wordt. Dat houden we voor onszelf. Na de echo had ik een afspraak met de gynaecoloog die me een hand gaf en zei ; het leukste heb je al gehad vandaag. Ik antwoordde daarop dat ik het niet zozeer als leuk heb ervaren, maar meer als heel erg spannend. Hij gaf aan dat dat inderdaad wel zo was maar dat veel mensen er heel blanco ingaan met allemaal familie en vrienden ....leuk, dan kan het geslacht worden vastgesteld...en als dan blijkt dat er wat aan het kleintje mankeert is dat soms een hele bizarre situatie. Nu ben ik misschien een pessimist eersteklas en denk eerder ; waarom zou er bij ons niet iets mis zijn ....dan dat ik denk ; waarom zou het bij ons mis zijn ...maar er zijn vast wel meer moeders die zich onzeker voelen over de gezondheid van het kindje in hun buik. Ik hoor hier en daar wel eens....als er wat mis is dan voel je dat als moeder aan....Nou, ook niet altijd , mijn vriendin kreeg op haar 34 ste een meisje met Down na een perfecte zwangerschap en zonder dat ze hier ook meer een vermoeden van had. Ikzelf maak me altijd veel zorgen en voel me heel onzeker over de baby als ik zwanger ben, en tot nu toe hebben we gezonde kinderen gekregen..Die vlieger gaat dus zeker niet bij iedereen en altijd op. Ik denk wel dat een moeder haar kindje als het eenmaal geboren is , het beste kent en aanvoelt en het daardoor ook eerder opmerkt of aanvoelt als er iets mis is met het kindje.

Zijn er hier nog meer onzekere zwangere moeders, of ben jij een wat rationeler en optimistischer exemplaar ?