20 weken echo en een afwijking geconstateerd en dan....

Een onderbuik gevoel en het niet kunnen plaatsen tot die bewuste dag! De 20 weken echo. Er werd medegedeeld dat ik voor verder onderzoek naar het Vu moest. Mijn kindje had een Nierafwijking. Een klap in je gezicht, me onderbuik gevoel had nu een naam gekregen.....Dubbel Niersysteem met een uitzakking in de blaas waardoor der ene goede nier waarschijnlijk ook ermee zou stoppen. 

 Na grondig onderzoek zou de arts pas wat doen na de geboorte,dan kon hij het probleem pas goed zien.. Dan beval je en liever beval je niet omdat je weet dat dan de medische molen pas gaat beginnen. 1 week thuis en daar waren we dan in het Vu voor de eerste onderzoeken nadat ik zelf gebeld had of dit niet nu al mocht ipv de week erna omdat ik er een naar gevoel bij had nog een week te wachten. Ik bel je overmorgen met de uitslagen zei de kinderarts. De dag erna ging mijn telefoon al en het eerste wat ik dacht dit is foute boel. Daar lagen we dan... s'middags nog in het Vu opgenomen en de dag erna werd mijn krummeltje geopereerd. Een week in spanning gelegen en iedere dag opnieuw de hele dag door onderzoeken op zoek naar verbetering of verandering van de werkende nieren of niet werkende nieren.

 Met 1 nier kan je leven Ja absoluut maar in ons geval was het nu de vraag of ze uberhaubt wel een werkende nier zou hebben en dan wordt het toch even een ander verhaal. Net 2 weken oud was ze en al onder narcose en voorlopig zijn we er nog niet. Er zullen nog zeker 2 operaties plaats gaan vinden als ze 6 maanden oud is en 1 jaar oud en tot die tijd iedere maand op controle voor echo's en onderzoeken. 

Maar wat een LIEFDE heeft dit kleine meisje mij gebracht. Na bijna 5 weken in totaal in het ziekenhuis te hebben gelegen met haar mochten we eindelijk naar huis. Wat raar is dat dan zeg en wat kan je genieten maar ook bang zijn. Als ze huilt heeft ze pijn of heeft ze gewoon honger...alles viel op zijn plek met de weken die verstreken. Wat kan je genieten van de wandeling naar de winkelstraat en prijs ik mijzelf gelukkig dat mijn kindje er nog is....dit had niet het geval geweest als ik de afspraak niet eerder had laten plaats vinden. De meest kleine dagelijkse dingen haal ik het geluk uit met mijn dochter. En man man man je kan haast niet geloven hoe sterk, krachtig en altijd aan het lachen mooi meisje we hebben.

Ondanks alle vele handen die er vanaf dag 1 zoveel pijn hebben gedaan( ja het was nodig maar der geschreeuw en gekrijs zal ik nooit vergeten) is ze zo lieve vrolijke baby. Als ze wakker wordt is het eerste wat ze doet je aankijken en je een grote glimlach geven. Ze kiert van plezier en ondanks dat je je zorgen maakt en toch iedere keer weer tegen de controles aanloopt en je dan weer beroerd ben en je zorgen maakt kan ik ook zeggen WAT BEN IK TROTS OM HAAR MAMA TE ZIJN!!! Wat ben ik trots op mijn kleine vechtertje . 

Dit meisje stal me hart vanaf het moment dat ze er was en ik denk dat je de kleine en grote dingen van Moeder worden net even meer gaat waarderen als het allemaal kantje boord is dan dat je een voorspoedige zwangerschap heb gehad en een gezond kindje. Niks is zo angstig om in de onzekerheid te zitten of je wel naar huis gaat met je pasgeboren baby of dat je een begrafenis moet regelen. Ik kan zeggen dat iedere lach, iedere blik , iedere herkenning die ik van mijn meisje krijg het meer dan waard is en dat zijn ook de kleine dingen die me de ellende even doen vergeten.

Mijn trots, mijn grootste liefde, mijn engel, mijn mooie meisje genaamd LUNA wat ben jij bijzonder, zelfs de dokters noemde het een wonder dat jij er zo boven op kwam. Nu op naar Luna der eerste kerst en die pakken we uitbundig uit, heerlijk knuffelen en vooral optimaal van jou genieten want hoe jong of oud je dan ook mag zijn je weet nooit wanneer iemand je verlaat.