6 jaar geleden
#18: Hoop doet leven...
Vanmorgen zijn we op controle geweest. Alles ziet er goed uit en godzijdank weer even snel als de vorige keren.
Waar het gebruikelijk is dat je bij voor een punctie zo'n 10-12 dagen moet spuiten, kom ik er steeds vanaf met een dag of 6-7. Zo ook nu weer. Afgelopen donderdag ben ik gestart met spuiten, vandaag zou de zevende keer zijn. Maar de Puregon en Triptofem mogen vandaag in de koelkast blijven liggen, vanavond zet ik Ovitrelle! De eiblaasjes groeien goed. Er waren vandaag al tien goede blaasjes zichtbaar (met een grootte tussen de 12 en 20 mm). Er waren er ook nog hoop die wat kleiner waren, maar die de komende dagen nog wel wat kunnen groeien. Omdat er enkele grote tussen zaten is besloten vrijdag al te puncteren. Omdat de eiblaasjes nog veel verder kunnen groeien als ik nog een extra dosis hormonen zou krijgen, is de arts bang dat de grote eiblaasjes die er nu zijn, niet meer bruikbaar zijn. Ze wil liever de grote blaasjes puncteren en hopen dat de kleine nog wat groter zijn geworden, dan de kleintjes extra stimuleren met het risico de grote, goede blaasjes alsnog te verliezen. Dat klinkt logisch, dus wie zijn wij om daar dan tegenin te gaan?
Vrijdagochtend, negen uur moet ik me melden. Ik heb wat lekkere rustgevertjes meegekregen, zodat ik donderdagavond lekker kan slapen. Zo'n zelfde rustgevertje mag ik vrijdagochtend nemen, samen met een zetpil (why??) diclofenac en wat paracetamolletjes. Dat gecombineerd met een infuus met pijstilling het ziekenhuis maakt dat ik een spacy vrijdagochtend zal hebben :).
Manlief raakt niet uitgepraat over het feit dat het ziekenhuis vrijwel naast een brouwerij ligt en dat hij, na acht weken alcoholvrij, na zijn donatie gelijk een lekker biertje gaat halen. Ik weet nu al dat er super voor mij gezorgd wordt als ik lig bij te komen, en zolang hij op de terugweg nog een bak ijs haalt bij de supermarkt, vind ik alles best.
Het wordt erg spannend weer. Als ik mijn blogs terug lees, komt het voor alsof ik het allemaal niet zo erg vind. En ergens is dat ook wel. Maar die punctie, dat blijft een hel waar ik ontzettend tegenop zie, ondanks dat alles tot nu toe volgens het boekje is gegaan. We hebben, buiten negatieve testen, eigenlijk nagenoeg geen tegenslagen gehad tijdens de beide pogingen en ergens spreekt een stemmetje dat zegt dat dit niet altijd zo kan blijven gaan. Maar zolang iedereen aan ons denkt en met ons meeleeft, voelen wij ons gesterkt.