16 jaar en 7 maanden zwanger, hoe dan?!

Mei 2016. Dat was de maand waar in ik mijn examen zou doen en zou halen. Althans, dat dacht ik. Tot het zaterdag avond 7 mei was. Ik was aan het oppassen met mijn (toenmalige) beste vriendin. Het was een dood normale zaterdag avond, we kletsen wat in de tuin terwijl het oppas kindje op bed lag. Toen ontving ik een appje van mijn moeder .. “mag ik wat vragen, maar beloof dat je niet boos word..?” “Tuurlijk” antwoordde ik ,niks vermoedend. “Ik denk al een tijdje dat je zwanger bent en ik had het er net met je zus over en zij is er ook bang voor. Zou je een test willen doen.” Ik schrok, want dacht huh ben ik dan zo dik geworden? Ik antwoordde nonchalant “ik doe die test wel, dan zie je dat je gek bent”. Eenmaal thuis aangekomen zat mijn moeder op de bank en ik ging naast haar zitten. Wachten tot ik naar het toilet zou moeten. Ondertussen vertelde ik mijn moeder dat een zwangerschap onmogelijk zou zijn. Toen ik moest plassen liep ik naar het toilet en plaste in een bekertje. Ging naast mijn moeder zitten en zij stopte de test in dat bekertje. Na nog geen 10 seconden zag ik haar gezicht en barste ik in huilen uit: er waren geen woorden nodig , ik was zwanger! 

Daar zit je dan, het was inmiddels 2:00 ‘s nachts ,dus officieel Moederdag. De volgende dag (maandag) zouden mijn examens beginnen. Ik moest minimaal 6 maanden zijn en uit paniek belde mijn moeder de huis artsen praktijk en plande meteen een afspraak voor de huisarts in.... “je moet je examen wel halen nu!!” Zij mijn moeder motiverend..

De rest over mijn kindje/toestand van de baby/het termijn en de bevalling lees je in mijn volgende blog...