'Ze kunnen zeggen wat ze willen'....

'Maar een olifant, heeft de aller dikste billen van het hele land'... Was het liedje dat ik van de week vanuit de kamer hoorde komen toen ik druk doende was met het eten koken.. Geweldig hoe ze ineens, vanuit het niets, gewoon een liedje begint te zingen die op dat moment in haar hoofd zit. Het geeft haar ineens een soort van meer persoonlijkheid.. Al is ze daar al goed mee bezig hoor.. Mammie?? Zo heeft ze ineens door dat ze me op bepaald manieren aan kan spreken.. Meestal is het 'gewoon' mama, dat ze zegt als ze me nodig heeft of iets wil.. Maar sinds kort merkt ze dat als ze mijn naam ietsje anders uit spreekt, mijn reactie anders is.. Het gebeurt dat ze nu van een 'mama, mag ik een koekje?'..ineens een 'mammie??..Mam-mie??...Mag Djenna een koekje?..Vind ze lekker!!'... Aai..dat is een slimme zet want blijkbaar heeft die ommezwaai in de vraag me ooit eens anders doen reageren en nu heeft de dondersteen dat dus door.. Maar ik dus ook! Weer een fase.. Blijkt dus weer.. Bijzonder hoor..en bijzonder snel ook hoe het gaat en hoe snel de tijd vliegt.. Van een klein meisje, hulpeloos in mijn armen..tot een kleine dondersteen die mijn volle aandacht heeft... Met alle liefde... Wat zou de volgende fase zijn.... Ben erg benieuwd..