Het suiker-dilemma & de frituurloze opvoeding

Een suikervrije & frituurloze opvoeding tot 4 jaar, dat leek mij pre moederschap prima haalbaar. Zelf heb ik jaren suikervrij gegeten voordat ik Len kreeg, nog steeds eet ik zes dagen per week ketogeen en dus suikervrij. Als de diabeteskraam niet in het dorp had gekampeerd, gespecialiseerd in churros met Nutella en in de chocolade verdronken Belgische wafels, zou ik het de hele week volhouden. Ik snapte ook oprecht de lol er niet van om kinderen vol te stouwen met meuk. Babykinderen die op de kermis een suikerspin kregen, en dan zo eentje dat als je er een mandje onder zou binden; ze het als luchtballon zouden kunnen gebruiken. Met van die jubelende trotse ouders ernaast “oh kijk hij vindt het heerlijk” (DUH). Ik snapte daar werkelijk niks van.

Het eerste jaar ging het eigenlijk prima. De eerste vijf maanden dronk hij alleen maar melk, de drie daarna dingen als pastinaak-pompoen puree en rode biet-peer brouwsels. Je zou dus kunnen stellen dat het niet helemaal een eerlijke wedstrijd was. Al leerde ik op de moedergroepen dat je een oliebol ook gewoon kon pureren om je kind iets lekkers te gunnen als avondmaal rond oud & nieuw.

Het eerste suikerdilemma kwam rond zijn eerste verjaardag. Waar ik voor m’n nichtje destijds zonder knipperen een mokka-taart bestelde bij de Hema voor haar cake smash, zat ik nu te pinterest-jagen door suikervrije cake opties. Maar ook als het gaat om cake smashes blijf ik dicht bij mezelf, en dit jongens en meisjes is wat het lastig maakt om mij te zijn. Ergens in het proces gaat het dan dus mis. Ik ben bezig wc-rollen te bestellen op bol (jaar verpakking), maar besluit ineens iets anders te doen met mijn leven. Daar kom ik dan op een zondagavond om 21.30 uur achter, als ik het laatste velletje van het karton aftrek. Zo ook met de taart, ineens was het einde middag en was de cake smash de volgende ochtend. Een paniek telefoontje naar de lokale bakker, en dat was het einde van Lens suikervrije carrière. Ik stelde mezelf gerust: hoeveel taart eet zo’n bijna-dreumes nou bij een cake smash. HA. Ik heb de overblijfselen uiteindelijk bijna met agressie uit de klauwen van kleine Lentworm moeten grissen.

Na zijn eerste levensjaar bleek het steeds moeilijker om Len suikervrij te houden. Hij is erg alert als het gaat om etende mensen. Ik begon mij af te vragen of het echt nog iets is wat we na moesten streven. Ik sta as we speak nog steeds niet twee liter ranja aan te lengen om z’n bammetje nutella weg te spoelen, maar ik snap die jubelende ouders inmiddels wel. Ik vind Len zien eten doorgaans mega saai, maar echt. Waarschijnlijk komt het omdat hij zoveel eet, dat ik op sommige dagen het idee heb dat het mijn hele dagbesteding is. Zeker omdat ik zelf niet twintig eetmomenten op een dag heb, waardoor ik vooral letterlijk zit te kijken hoe hij eet. Maar Lens blijdschap om “slecht eten” is geweldig. Hij danst dan terwijl hij eet, té schattig!

We hebben de bewuste keuze gemaakt om de voedingsteugels wat te laten vieren. Bas vond het stiekem altijd al een beetje zielig. Ook denk ik dat als je iets niet mág, je het extra graag wilt. Hij heeft heus door wanneer andere kinderen een snoepje krijgen en hij een banaan. We proberen er thuis wel iets speciaals van te maken. Pannenkoeken op de Pannenkoekenboot, patat bij een filmavond op de bank & een taart omdat het een regenachtige zondag is.

Wat ik wel lastig blijf vinden is de hoeveelheid. Eén pannenkoek kan Len namelijk niet op leven. Toen we patatavond hadden at hij een portie patat, alle zes de kipnuggets en stal hij nog een halve kaassouflé toen zijn vader wat drinken pakte. Om te voorkomen dat hij dichtgeslibde aderen heeft voordat hij zindelijk is, proberen we hem nu alvast een gezond eerste diner te voeren voordat we hem iets ongezonds aanbieden. In de hoop dat het iets minder voelt alsof we een frituurpan van ons kind proberen te maken. Ik pak dit moment meteen even om te biechten: ik heb laatst mijn wekelijkse wafel stiekem op m’n slaapkamer gegeten.

Hoe gaan jullie om met suiker en junkfood bij jullie kinderen?