3 jaar geleden
Het leed dat eten met een peuter en een kleuter heet
Elk kind heeft wel eens een fase dat ze bepaalde dingen niet willen eten maar die twee van mij spannen nu samen de kroon
Het begint al tijdens het ontbijt. Rivano wat wil je eten ? "Ik wil niet eten mama, mag ik wat lekkers?". Uhmm nee jongen eerst een boterham en daarna mag je wel wat lekkers. Al mompelend gaat meneer zitten. "Dan wel gekleurde hagelslag he mama". Jahoor jongen je krijgt je vruchtenhagel. Hij eet dan snel de binnenkant van zijn brood op en roept heel hard "zo mama nu mag ik wat lekkers he" Nee nee Rivano je vergeet je korstjes. Je begrijpt welke blik ik dan krijg.
Mama kijk nou m'n eten is gevallen
De jongste denkt ook altijd dat ze er onderuit komt. Tijdens de eetmomenten zit ze in haar eetstoel omdat ze anders de hele kamer ronddanst met haar eten. Ze is nou eenmaal erg beweeglijk, dus dan maar zo. Terwijl ik even afgeleid ben zie ik vanuit m'n ooghoek dat ze haar stukjes brood op de grond gooit. "Mama kijk nou m'n eten is gevallen". Ja Jaelynn leuk verzonnen maar mama ziet dat je het zelf op de grond gooit.
Het middageten is meestal geen probleem. Ze hebben dan natuurlijk een hoop energie verbruikt op school, tijdens het spelen etc. In de middag probeer ik altijd om de standaard boterham te vermijden. Vaak kies ik dan voor; wentelteefjes, gebakken eitje, tosti of een broodje knakworst.
Tijdens het avondeten begint het hele feest weer opnieuw. Elke dag doe ik weer mijn best om iets op tafel te zetten wat iedereen lust. Dit gaat natuurlijk niet altijd maar dan heb ik een alternatief achter de hand. Als er dingen zijn die ze echt niet lusten hoeven ze dat van mij ook niet, zelf eet ik ook iets niet als ik het echt niet lust.
Maar ik lust dat niet
Terwijl ze samen aan hun prakkie spinazie zitten met een bal gehakt, hoor ik de oudste alweer. "Mama ik hoef geen eten". Ja jongen je moet toch eten anders word je niet sterk. "Maar ik lust dat niet" is meestal het antwoord dat ik dan krijg. Helaas voor hem weet ik dat hij dat juist wel lust. Als ik zie dat hij erg moe is of echt met pijn en moeite eet wil ik hem nog wel eens de voordeel van de twijfel geven. Samen spreken dan af dat er een deel is dat hii op moet eten, en het andere deel mag hij dan laten staan. Wel zeg ik hier dan altijd bij dat hij dan ook niks lekkers krijgt, als je niet kan eten dan kan je ook niet snoepen.
Al met al hebben ze leuke manieren om er onderuit te komen. Helaas trapt deze mama hier (meestal) niet in. Ondanks dat ik altijd m'n best doe om ze goed te laten eten, geef ook ik echt wel eens toe..