Eten is saai, aldus mijn kinderen!

Mijn kinderen vinden eten niet belangrijk. Samen aan tafel zitten is bijna onmogelijk geworden. De ene rent meteen terug naar zijn speelgoed en de ander zet het op een schreeuwen. De oudste zei laatst letterlijk: ‘Ik heb het veel te druk om te eten’. Zijn lego was veel belangrijker. Toch lukt het mij om ze gezond te laten eten. Hoe? Met heel veel geduld!

Uitdaging

Ik heb 2 slimme jongetjes, die heel graag uitgedaagd worden. Als iets ze niet uitdaagt dan is het wel stilzitten aan tafel en eten. Want zelf eten kunnen ze wel, daar is niets moeilijks aan. Toen ze jonger waren was dit wel een uitdaging en was eten ook een feestje. Letterlijk, want na de maaltijd was de hele eettafel, de grond en het kind ‘versiert’ met eten.

Nu zitten we vaak met een dilemma. Gaan we eisen dat ze aan tafel zitten en maken we het bijna onmogelijk voor onszelf om rustig te eten of laten we ze maar even begaan en eten we eerst zelf om daarna alle tijd te kunnen nemen voor het eten van de kinderen.

Bewuste keuze voor aandacht

Vaak kies ik voor het laatste, zeker als ik alleen thuis ben met de jongens. Want het kost me anders te veel energie. Is dit gezellig? Zeker niet. Maar het wordt ook niet gezellig als ik ze wel aan tafel eis. Ik eet zelf mijn bord leeg en de kinderen hebben zo de tijd om zich mentaal voor te bereiden op de maaltijd.

Zodra ik klaar ben komen ze of ga ik ze halen. Vaak komt er een boekje, puzzel of wat speelgoed mee. Een andere manier om ze aan het eten te krijgen is het zingen van liedjes. Ze zijn beide dol op muziek, vooral de liedjes van Kinderen voor Kinderen, K3 en Nijntje doen het goed. Samen zingen en dansen leidt ze af van hun strijd tegen het eten. Zo wordt het toch nog gezellig aan tafel.

Overprikkeld

Gaat dit altijd goed? Nee, soms gaan ze erg in de weerstand. Het eten is niet lekker genoeg, het is niet klein genoeg gesneden of ze hebben meer zin in iets anders. De oudste blokkeert ook regelmatig, als hij niet herkent wat op zijn bord ligt. ‘Dit lust ik niet’, betekent meestal: ik ken dit niet. Nog meer reden om hem aandacht en tijd te geven, voor zijn eten.

Te veel honger of overprikkeling gedurende de dag helpen vaak ook niet mee.

Voor mij de reden om eens strakke planning aan te houden. Rust en regelmaat doet de jongens goed. Zo probeer ik ze voor 17 uur van de kinderopvang of BSO op te halen, eten we op een vast tijdstip en hebben we niet vaak gasten bij tijdens het avondeten.

Sociaal wenselijk?

Ik word nog wel eens raar aangekeken door bijvoorbeeld opa en oma. Als we weer eens net voor het avondeten vertrekken. Dit vind ik soms wel lastig en mijn vriend helemaal. Want sociaal is het natuurlijk niet! Gelukkig lukt het mij om dit los te laten.

Toch is het voor de kinderen beter. Een middagje opa en oma is al heftig voor ze. Ander speelgoed, veel mensen (en een hond) om hen heen en uit de regelmaat van thuis. Thuis eten en nog even spelen voordat het bedtijd is, werkt vaak veel beter.

Bij gelegenheden wijken we natuurlijk wel van dit plan af. Met een verjaardag of de feestdagen vinden we het fijn om wel te blijven eten. Zo proberen we een balans te vinden die voor ons allen werkt. 

Bekijk alle cursussen van Hanny op de Mamaplaats Academy!