Waarom op vakantie gaan zonder je baby een aanrader is.

Tijdens mijn zwangerschap kregen mijn man en ik van vrienden een stedentrip kado (ja echt, zulke vrienden bestaan er blijkbaar dus gewoon...ongelooflijk hè?!). We boekten voor het najaar. Dat tripje bleek meer dan welkom, even de gedachten verzetten tijdens een zeer stressvolle periode.

Helaas had ik veel last van mijn bekken en waren we genoodzaakt om de reis te annuleren.We kregen een reischeque die we dit jaar op moesten maken. En zo boekte ik een maand na de geboorte vol zelfvertrouwen een citytrip. We twijfelden nog even om ons kindje mee te nemen op reis, maar besloten om dat niet te doen en hem 4 nachtjes te laten logeren bij opa en oma. Een keuze waar ik helemaal achter stond. Na wat slapeloze nachten en een slopende kraamperiode vond ik het wel tijd worden voor een paar nachten van volledige rust en wat quality time (want fair is fair, een zwangerschap en een baby vragen af en toe best veel van je relatie).

We moesten na het boeken van de reis nog zo'n 3 maanden wachten voor vertrek. Ik bleef geheel achter mijn keuze staan, ook als andere moeders mij zeiden dat ze dat zelf echt niet zouden kunnen om zonder hun pasgeborene op reis te gaan. Ik vroeg me af waarom ze dat niet zouden kunnen, ik kon me daar niks bij voorstellen.

Ik was helemaal zeker van mijn zaak. Ja je leest het goed...was. Tot 2 dagen voor vertrek tijdens de laatste voeding ineens de tranen over mijn wangen rolde. Hoe had ik het in mijn hoofd gehaald om zoiets prachtigs zomaar 5 dagen "alleen" te laten. Ik voelde me een hele slechte moeder op dat moment.

De laatste dag samen was prima. Maar die avond gebeurde het weer, ik voelde het alsof ik Tim in de steek liet. Ook mijn man had er last van. Die nacht hebben we hem daarom lekker tussen ons in laten slapen (ja, kom maar op met die vooroordelen!), zodat we nog lekker lang naar hem konden kijken. Wat was dat heerlijk!

De dag van vertrek zijn we ieder op onze eigen manier omgegaan met het afscheid, want dat voelde toch echt wel heel raar.

We hebben genoten van een héle fijne mini-vakantie naar Kroatië. Van het mooie land, de fijne mensen, het lekkere eten en drinken, de zon, van ononderbroken nachten en lekker lang uitslapen (dat duurde een paar dagen, maar we blijken het nog steeds te kunnen). We konden even alle verantwoordelijkheden en stress achterlaten en genieten van elkaar. En vooral vanwege dat laatste kan ik het iedereen aanraden om even lekker voor jezelf te kiezen.

Want hoe belangrijk is het om elkaar weer even te vinden? Je rol binnen het gezin én ten opzichte van elkaar veranderen direct na de geboorte en die nieuwe dynamiek daar moet je ook als koppel aan wennen. Even afstand nemen van je dagelijkse doen en laten kan verhelderende inzichten geven. Ik denk dat je geen slechte ouders bent als je af en toe de batterij weer oplaadt. Dan blijf je oog houden voor elkaar als partner en kun je volgens mij alleen maar een nog leukere ouder zijn voor je kind.

En ik kan nou wel heel stoer doen, maar het was echt niet alleen maar leuk. Voor het eerst in mijn leven had ik een soort van heimwee. Heimwee naar ons lieve, knappe kereltje. Want hoe vermoeiend het opvoeden van een baby met vlagen ook is, het is je alles waard. En juist het besef dat je je kindje zo mist maakt het een nog kostbaarder bezit.

En dus waren wij geweldig blij dat onze kleine vriend ons, als verrassing van opa en oma, op het vliegveld al opwachtte met een big smile op zijn gezicht. Als hij maar eens half kon beseffen hoe intens gelukkig hij ons daar mee maakte!!