Snap
  • Vakantie dagje weg
  • moedergevoelens
  • Tijdvoorelkaar
  • wegzonderbaby

Voor het eerst een nachtje weg zonder baby...

Moedergevoelens

En dan niet 1 nachtje, maar meteen drie.. Natuurlijk al geboekt lang voordat James geboren werd anders had ik dat never nooit meer gedaan, want laat je dierbaarste bezit maar eens achter als je vier maanden lang dag en nacht met hem bent.

Mijn moeder kwam in ons huis oppassen. Dat was wel erg fijn want zo zat James gewoon in zijn vertrouwde omgeving en hoefden we geen spullen voor hem te pakken. Wel had ik een handleiding van vier kantjes voor mijn moeder geschreven waarin alle onderwerpen van eten, slapen en spelen tot de bediening van de tv langskwamen. 

De laatste week kon ik iedere dag wel huilen bij het idee dat ik James achter zou laten en dat deed ik soms ook. Uiteindelijk brak de dag waarop we weg gingen aan. Ik probeerde wanhopig de hele handleiding met met mijn moeder door te nemen terwijl zij, samen met mijn vriend, in een deuk lag om het feit dat ik deze handleiding geschreven had. Aangezien ik op dat moment weinig gevoel voor humor had kwamen toen natuurlijk weer de tranen. 

Uiteindelijk nam ik afscheid met een snelle kus en ben ik zonder om te kijken het huis uit gelopen. Huilend stond ik in de lift en zat ik in de auto. Gelukkig kon ik me weer normaal gedragen toen we na drie kwartier rijden bij het hotel aan kwamen. 

Onze kamer was prachtig. Wat erg hielp om me even af te leiden. Ik kon zelfs echt genieten van het heerlijke bad en het etentje wat we s avonds in het restaurant hadden. James deed het erg goed bij mijn moeder. Of ik wilde videobellen? Nee, dat kon ik toch nog niet aan. Maar foto's met zijn blije hoofd erop kon ik met een lach en een goed gevoel bekijken. 

Voordat ik ging slapen kwamen er toch nog een paar tranen, want dit was de eerste keer dat er iemand anders de nacht bij James zou zijn. Zelfs mijn vriend had nog nooit een nacht met James gedaan. 

Ik werd s nachts 1 keer wakker rond de tijd dat hij normaal een fles moet. Het duurde toen ook even voordat ik terug in slaap viel. S ochtends pakte ik als eerste m'n telefoon om te vragen hoe het was gegaan. Het bleek een topnacht geweest te zijn. Dit was zo'n opluchting. Het bleef heel goed gaan en aan het einde van dag twee heb ik zelfs even gevideobeld. 

Ik heb echt genoten en het was ook erg fijn om even met zijn tweetjes te kunnen zijn. En ook mijn moeder en James hebben genoten van de tijd met elkaar. Dit gaan we dus zeker vaker doen. En dan wordt het vast iedere keer weer iets makkelijker om hem los te laten.